Vrij matig vervolg op 'De Schaduw van de Wind'

Dit boek is een hele duidelijke voortzetting van de eerste succesroman van Zafon, De Schaduw van de Wind. Wederom spelen het Kerkhof van Vergeten Boeken en Barcelona een belangrijke rol. Hoofdpersoon David Martin is zelfs een vriend van Sempere, de opa van Daniel.
Dat was allemaal niet erg geweest als ook het plot te veel overeenkomsten vertoont. Aanjager van dit plot is namelijk wederom een boek dat uit het Kerkhof wordt opgediept, waarna de hoofdpersoon wederom opnieuw wordt meegesleept in de intrige die speelde rond de schrijver van dit boek. En ook nu lopen er weer talloze parallellen tussen deze schrijver en onze hoofdpersoon.
Tja, zelfs dat was misschien ook nog niet zo erg geweest, als de plot ook een zelfde dwingende urgentie had gehad als de voornoemde voorganger. Daarvan is echter geen sprake, het verhaal kabbelt eigenlijk maar een beetje voort, soms tegen het loszanderige aan.
Conclusie: ik was niet erg enthousiast. Bij vlagen was 'Het spel van de engel' best aardig, maar zelfs Zafon’s bij vlagen nog steeds prachtige bloemrijke manier van vertellen, kon dit boek niet meer helemaal redden.