Zeker niet King's beste!

Tja, wat zal ik eens van zeggen van dit nieuwste boek van de oude meester Stephen King? Ik zal het vriendelijk houden door te concluderen dat het niet zijn beste werk is.

Waar het naar mijn idee mis gaat is de omvang van het boek: ruim 500 pagina’s is veel te veel voor een in de kern erg simpel verhaaltje: hoe de weduwe van de beroemde schrijver Scott Landon afrekent met een maniak met behulp van de ‘droomwereld’ die haar man geschapen heeft.
Je merkt dat er bij Stephen King geen rem op zit: de manier waarop hij alles maar op papier kwakt, lijkt een soort tegengesteld writer’s block: geen constipatie maar diarree. Dat klinkt oneerbiediger dan ik bedoel, want bij tijd en wijlen komt de brille van King nog best wel eens boven; het kost alleen wel erg veel moeite dit te vinden. Precies hetzelfde gebeurt met het verhaal: dit is voor het grootste deel eigenlijk gewoon matig interessant.

Desondanks zit ergens diep toch nog een echt intrigerend verhaal verborgen, namelijk dat van de jeugd van Scott. Die groeit op samen met zijn broer en vader op een geïsoleerde boerderij en in een verontrustend plot dat alleen King kan verzinnen, wordt zijn broer bezeten door een demon en moet die uiteindelijk worden afgemaakt door zijn vader. Het wordt allemaal nog meer bizar als ‘de rottigheid’ ook bezit krijgt van zijn vader en de elfjarige Scott zelf zich zal moeten verdedigen op een manier die ik maar niet zal verklappen… IJzingwekkend.
Maar ook dit is te weinig om dit boek mee overeind te houden. Je kan dus spreken over een naar mijn idee zeker niet geheel geslaagd boek.