Verrassende kennismaking!

Schaduwvechters is opgedeeld in 5 delen, die ieder weer opgedeeld zijn in afzonderlijke genummerde hoofdstukken, variërend van 7 tot 17.
De schrijfstijl van Lucius is toegankelijk en het het enige struikelblok dat ik tegenkwam waren toch de lastige tongbrekende Russische namen:-) Ik moest in het begin wel wennen en het duurde even voordat alles vertrouwd aanvoelde maar uiteindelijk was het vooral Esther die ik in mijn hart sloot.
Onder het lezen heb ik geen moment gedacht dat ik iets miste doordat ik deel 1 niet heb gelezen. Of dat daadwerkelijk ook zo is kan ik niet echt beoordelen.

Het verhaal begint gelijk spannend met de gijzelingsactie in Moskou en al lezende gebeuren er dingen waarvan je weet dat het in het echte leven ook zo is. Te denken valt aan de aangereden Sekander (jongen gekleed als meisje), de kinderporno en de corrupte gang van zaken in oa Rusland.
Er zijn verschillende perspectieven waaruit het verhaal tot je komt, vanuit Farah Hafez, Paul Chapelle en het recherche duo Radjen Tomasoa en Esther van Noordt. En vooral die laatste die plaatsvindt in Nederland beviel mij het best.

Sommige stukken waren wat taai om te lezen maar uiteindelijk leest het geheel vlot en zie je de beelden voor je wat er plaatsvindt. Bijvoorbeeld daar waar Farah oog in oog komt met Valentin Lavrov en het stuk waarin Radjen en Esther een reconstructie in elkaar zetten. Die beelden komen op je netvlies en laten je niet snel los.

Schaduwvechters heeft een mooie cover die mystiek uitstraalt en door het minimale kleurgebruik toch een eyecatcher is. Uiteindelijk heeft Schaduwvechters mij positief verrast. Het was niet zo dat ik constant op het puntje van mijn stoel zat van de spanning maar sommige passages lieten mijn hartslag zeker wel wat versnellen.
Schaduwvechters is los te lezen van De vlinder en de storm, deel 1 van de Hartland-trilogie.

Deze review verscheen als origineel via mijn boekenblog.