Verrassende vuurdoop

Graham Norton (geboren als Graham Walker) is Ier en in Engeland zowel bekend en geliefd als flamboyante host van een humoristische talkshow. Bovendien becommentarieert hij het Eurovisiesongfestival voor de Engelsen. Daarom zou je van zijn debuut eerder iets komisch verwachten. Maar met Bewaring zet hij een thriller neer die geloofwaardig en integer overkomt en bovendien erg prettig leest.

Er gebeurt weinig in het afgelegen Ierse dorpje Duneen. Inspecteur PJ Collins hoeft dan ook niet vaak op te treden en houdt zich meer bezig met eten en drinken, een hobby waar hij behoorlijk wat overgewicht aan overhoudt. Als bouwvakkers op een dag een skelet opgraven, moet Collins in actie schieten, hoewel hij niet goed weet hoe. Iedereen denkt dat het lijk dat van Tommy Burke is, een voormalig liefje van de zussen Brid en Evelyn. Twintig jaar geleden verdween hij spoorloos. Tijdens het onderzoek komt de donkere achtergrond van de dorpsbewoners aan het licht. Enkelen van hen verbergen geheimen die beter het daglicht niet zien. Wie had een motief om hem te doden?

Norton introduceert van bij de aanvang alle personages in het boek. Interessant, je bent al vertrouwd met hen voor het verhaal begint, maar er gebeurt bitter weinig. Pas na enkele hoofdstukken komt het uit de startblokken en geraak je als lezer meer en meer geïntrigeerd. Bewaring is geen technisch hoogstandje maar des te meer een goed leesbaar en integer verhaal dat door Norton op voortreffelijke wijze en in een verzorgde taal wordt verteld. De karakters zijn perfect uitgediept. Je voelt als lezer sympathie, zelfs als ze niet altijd even zuiver op de graat zijn. Vooral PJ Collins is een man van vlees en bloed die bedolven wordt onder een oude moordzaak die hij zonder moderne technieken en weinig ervaring amper kan oplossen. Het is een verademing dat de inspecteur in een verhaal eens niet een superheld is of een getormenteerde ziel met een rugzakje vol met persoonlijke problemen.

Bewaring moet het niet hebben van flitsende acties, bloederige scènes en achtervolgingen. Evenmin van plotwendingen en zijverhalen. Het is rechttoe rechtaan met slechts enkele flashbacks. En wat te zeggen van de schrijfstijl? Die is vloeiend, zonder opsmuk, 'to the point'. En toch is er die ondertoon van ironie, humor en af en toe sarcasme, iets wat Norton ook als host typeert. De dialogen zijn pittig en levensecht.

PJ Collins zou wel eens kunnen uitgroeien tot een echt seriepersonage dat door vele lezers in het hart zal worden gesloten. Graham Norton heeft duidelijk meer in zijn mars dan het presenteren van een talkshow of het Eurovisiesongfestival.