Spanning onder de oppervlakte

In 1983 woont Ruby bij haar stiefouders Barbara en Mick. Ze heeft het daar niet makkelijk want Mick heeft losse handen en hij reageert zijn woede af op Ruby. Regelmatig zit ze onder de blauwe plekken. Op haar dertiende verjaardag vertellen Barbara en Mick dat ze geadopteerd is.
Aan de ene kant is dit is een enorme opluchting voor Ruby. Aan de andere kant roept het ook vragen op. Wie zijn haar echte ouders? Waarom hebben ze haar af gestaan? Waar zijn ze?
Dan gebeurt er thuis iets waardoor Barbara en Mick besluiten dat Ruby niet langer bij hen kan blijven wonen. Ze zetten haar op de trein naar een ander adres. Als Ruby even alleen is, loopt ze weg, het bos in. Ze wil antwoorden op haar vragen en gaat op zoek.
In het bos ontmoet Ruby andere kinderen. Zij wonen daar in een huis, verlaten door hun ouders. Ruby besluit bij hen te blijven in de hoop dat zij haar kunnen helpen. Maar kunnen zij dat wel? Is Ruby daar veilig?

Het verhaal is zeer vloeiend en toegankelijk. Ik moet eerlijk zeggen dat ik van tevoren andere verwachtingen had van het verhaal. Als lezer wordt je echt even op het verkeerde been gezet. Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van Ruby en uit dat van haar moeder in 1970. Deze tweedeling maakt het levendig.
Het is geen traditionele thriller want in dit verhaal zit de spanning onder de oppervlakte. Het geeft een gevoel van verwachtingen.
Bij het lezen over hoe Ruby thuis wordt behandeld en mishandeld, zal bij menigeen de haren overeind gaan staan.
De clou van het verhaal is echt een verrassing. Dit boek is mijns inziens echt een aanrader voor lezers die van spanning houden met een spiritueel randje.