Gebaseerd op ware gebeurtenissen.

Agente Rebecka Born mag lid worden van de speciale elite-eenheid van de politie, waar zij meer dan blij mee is. Deze eenheid heeft als taak het bestrijden van terrorisme en georganiseerde misdaden. Ze wordt op een mysterieuze moordzaak gezet. Twee vrouwen zijn verbrand en de lichamen zijn verminkt. De zaak wordt nog complexer en gevaarlijker als blijkt dat men te maken heeft met voodoo-rituelen.
Rebecka komt er al snel achter dat de zaak te maken heeft met mensensmokkel en vrouwenhandel. Het lijkt erop dat er sprake is van uitbuiting van vluchtelingen.
Helaas ondervindt ze hinder van lokale agenten die niet willen meewerken. Tijdens het onderzoek wordt Rebecka meer en meer geconfronteerd met de demonen uit haar eigen verleden. Tot haar grote schrik blijkt er een verband te zijn met dat verleden en het onderzoek dat ze doet.
Het verhaal is gebaseerd op ware gebeurtenissen.

Door haar werk als journalist had Bjurwald toegang tot interviews met slachtoffers van mensenhandel en politieonderzoeken over dit onderwerp.
Zij heeft veel geschreven over het rechts-extremisme in Zweden. Bepaalde elementen hiervan heeft ze als inspiratie gebruikt voor dit boek, waaronder de toename van immigranten en de publieke opinie hierover.

Tot As is een thriller die ijs niet even tussendoor kan lezen. Het verhaal eist op een positieve manier de concentratie en aandacht. Het is mijns inziens een echte Scandinavische thriller waarin zowel een maatschappelijk thema als een complex plot zijn beschreven.
Het verhaal is schrijnend, beeldend en spannend. Bjurwald neemt je mee in een duistere, schimmige wereld die je niet meteen los laat na het lezen. Niet alleen wordt het immigrantenprobleem benoemd, maar ook de mensensmokkel die daarmee samenhangt. Het is een schokkende ontdekking om te lezen tot hoe ver de wortels van de mensensmokkel reiken.
Ondanks dat Rebecka Born als een interessant en gecompliceerd personage met een duister verleden wordt neergezet, blijft haar personage aan de oppervlakte . Nu past dit wel in het verhaal, maar als lezer mis je daardoor hier en daar de verbondenheid met haar.