Er is heel weinig niets

De reden waarom ik een boek oppak, verschilt telkens weer. Bij Oever werd ik vooral aangetrokken door de cover. Sober vormgegeven, in zachte tinten, met één opvallend beeld: een kever. Ook de naam van de auteur intrigeerde me. Hij klinkt wat aristocratisch, niet? Genoeg redenen om me te laten verrassen door wat dit boek met zijn geheimzinnige titel te bieden had.

Oever is de naam van een personage dat een belangrijke rol speelt in het leven van Jip, de verteller. Jip houdt van tekenen. Wanneer in de klas iedereen een zelfportret moet maken, blokkeert Jip. Een zelfportret lukt niet.
Vanaf het begin van het verhaal zit je in Jips hoofd. Jip is een denker, een observator. Het verhaal hangt niet aan elkaar met spannende acties, maar de flow van Jips gedachten blijft boeien.
Zoals de naam van de auteur al indruk maakte, doet ook zijn taalgebruik dat. In korte hoofdstukken neemt hij je mee in een wereld die traag en aandachtig verkend wordt. De taal is beeldend, oprecht en raak. Niet verwonderlijk misschien wanneer een illustrator schrijft. Het belang van kijken keert ook enkele keren terug in het verhaal. Een fragment dat me bijzonder trof:

Er is heel weinig niets, als je goed genoeg kijkt.
Er is heel weinig niets, als je lang genoeg blijft.