Lezersrecensie
Vreemd einde...
Tot 90% van het boek, voelde dit als een 'echte' Helen Fields. De vertelstem die ik miste/anders vond bij de serie over Connie Woolwine, was hier weer helemaal terug.
Het is een goed verhaal over een vermiste tiener die gruwelijk vermoord blijkt te zijn en die eerste dood roept allerlei andere ellende en narigheid op, binnen de kleine gemeenschap van het eiland Mull voor de Schotse kust.
Milde spoilers volgen:
Wat ik erg jammer vond is dat ik (door het lezen van een interview met Helen Fields) al te horen kreeg dat dit boek deels over hekserij gaat. Ik had dat liever gaandeweg tijdens het lezen zelf ontdekt. Eigenlijk lees ik vooraf nooit recensies of andere informatie over een boek als het door een bekende/favoriete auteur geschreven is of als het boek me al door iemand is aangeraden.
Ik heb ooit op de blurb (achterflaptekst) de clou verklapt zien worden die de auteur tot de laatste zin verborgen had weten te houden. Grr, kwader kan je me niet krijgen. Gelukkig had mijn moeder (eveneens fervent lezer) me ervoor gewaarschuwd. Dus ik had de volledige beleving (die voor mijn moeder al vooraf verpest was).
In dit geval maakte het niet heel erg veel uit, maar zonder deze wetenschap, had ik het boek nog leuker gevonden denk ik.
De enige reden dat ik het geen 5 sterren heb gegeven is dat ik het einde te bijzonder vond (voor Helen Fields). Dit past niet bij een thriller.
In hetzelfde spoilerende interview had ik gelezen dat Helen zelf fan is van Thomas OldeHeuvelt en ik denk dat zij graag eens een boek in die stijl wilde schrijven... Maar dan nog vind ik de laatste 5-10% van het boek niet passen bij de rest. Ik wil een einde waarin alle eindjes netjes aan elkaar geknoopt worden en waar het een soort van 'eind goed, al goed' is.
Niet zoiets vaags en 'bovennatuurlijks'.
Het is een goed verhaal over een vermiste tiener die gruwelijk vermoord blijkt te zijn en die eerste dood roept allerlei andere ellende en narigheid op, binnen de kleine gemeenschap van het eiland Mull voor de Schotse kust.
Milde spoilers volgen:
Wat ik erg jammer vond is dat ik (door het lezen van een interview met Helen Fields) al te horen kreeg dat dit boek deels over hekserij gaat. Ik had dat liever gaandeweg tijdens het lezen zelf ontdekt. Eigenlijk lees ik vooraf nooit recensies of andere informatie over een boek als het door een bekende/favoriete auteur geschreven is of als het boek me al door iemand is aangeraden.
Ik heb ooit op de blurb (achterflaptekst) de clou verklapt zien worden die de auteur tot de laatste zin verborgen had weten te houden. Grr, kwader kan je me niet krijgen. Gelukkig had mijn moeder (eveneens fervent lezer) me ervoor gewaarschuwd. Dus ik had de volledige beleving (die voor mijn moeder al vooraf verpest was).
In dit geval maakte het niet heel erg veel uit, maar zonder deze wetenschap, had ik het boek nog leuker gevonden denk ik.
De enige reden dat ik het geen 5 sterren heb gegeven is dat ik het einde te bijzonder vond (voor Helen Fields). Dit past niet bij een thriller.
In hetzelfde spoilerende interview had ik gelezen dat Helen zelf fan is van Thomas OldeHeuvelt en ik denk dat zij graag eens een boek in die stijl wilde schrijven... Maar dan nog vind ik de laatste 5-10% van het boek niet passen bij de rest. Ik wil een einde waarin alle eindjes netjes aan elkaar geknoopt worden en waar het een soort van 'eind goed, al goed' is.
Niet zoiets vaags en 'bovennatuurlijks'.
1
Reageer op deze recensie
