Leest als een trein

Dis (dissociatieve identiteitsstoornis) heeft altijd mijn interesse gehad, dus toen ik Roos leerde kennen (via een schrijversclub) was ik direct in haar boek geinteresseerd.
Wat een pech heb je als je (na een zeer bewogen verleden met heftige gebeurtenissen en trauma’s) ook nog eens kanker te verwerken krijgt! Maar Roos gaat er zeer kranig mee om en doordat zij haar ziekenhuisangst wel MOET overwinnen, blijkt haar Dis zich ook nog eens ‘meer controleerbaar’ te gedragen.
Naast dit prachtige onderwerp (in de zin van belangrijkheid en interessant, niet dat het een leuk onderwerp is) heeft Roos dit ook fascinerend, relativerend en humorvol opgeschreven. Ik heb denk ik naast de inhoud oprecht genoten van de schrijfstijl van Roos. Ze is recht-voor-zijn-raap, direct en soms confronterend, maar dat levert een heel uniek boek op dat leest als een trein. Ik kon het niet wegleggen…

Ik zou zeggen, heb je iets met kanker, heb je een trauma of fobie, ben je bekend met Dis? GA DIT BOEK LEZEN, want je zal er wat aan hebben voor je eigen verwerking!