Te lang naar mijn zin

Waar ik het bij de vorige re-reads van deze serie roerend eens was met de sterren die ik de eerste keer aan het boek had gegeven (de eerste 3 delen 5 sterren en deel 4 kreeg er 4), heb ik dit boek een ster meer gegeven bij de tweede keer lezen (van 3 naar 4).
Ik denk wel dat ik weet wat ik er vorige keer niet oké aan vond (ik hield destijds nog geen reviews bij, dus ik kan het niet teruglezen). Dit verhaal is te ver uitgespreid en net wat te lang naar mijn smaak.
Het doet me een beetje denken aan een fantasy verhaal waarbij er telkens nieuwe ellende op het pad van de helden komt. Telkens moet er een nieuwe reis naar een ver land gepland worden, telkens zijn er hindernissen, gevechten en slechteriken onderweg...
Bij dit boek is dat (in een andere orde van grote) ook zo. Marco blijft wegrennen (geheel gegrond hoor, maar na een tijdje wordt het wat vermoeiend om te lezen), er blijven maar nieuwe intriges opduiken en er blijft gesjoemeld worden met geld en aandelen.
Eigenlijk zitten er vier verhaallijnen in het spel; die van Marco, die van Afrika/Boy, die van Erik en de doorlopende lijn van Carl en Assad en consorten. Ook Gordon vond ik vermoeiend en nu nog niet veel toevoegen. In mijn beleving was het boek prettiger te lezen geweest met een verhaallijn minder.

Waarom ik dan toch 4 sterren heb gegeven? Omdat ik bij deze herleesronde de diepere lagen wat mooier kon herkennen en ik het verhaal van Marco wel enorm ontroerend en knap vond. Hoe een kleine jongen zo veel kan bereiken en zo kan doorzetten en zo dapper zijn eigen plan kan doortrekken ondanks alle tegenwerking... Ja, daar heb ik wel respect voor én ik vond het prachtig uitgewerkt door Jussi Adler Olsen.

Op naar het volgende deel maar weer!