Vlot verhaal met drie perspectieven

De debuutroman ‘Nomade’ van Humeyra Cetinel wordt vanuit de perspectieven van Ibrahim, Hilal en Bahar verteld. Ibrahim is een nieuwsgierig jongetje dat in het Turkse dorpjes Kiraz woont, evenals Bahar. Zij is een vrouw met een gewelddadige partner. Hilal is een jonge nomade, dat een kamp heeft opgezet nabij Kiraz. Ibrahim mag van zijn ouders niet in de buurt komen van de nomaden. Op een dag doet hij dat toch, maar dan ziet hij iets wat niet voor zijn ogen bestemd is. Deze gebeurtenis heeft invloed op alle drie levens van de personages.

Het langzaam opgebouwde verhaal start met een proloog. Daarna gaat het boek verder in de verleden tijd. Gaandeweg het verhaal werk je opnieuw richting de proloog toe. Hierdoor verloopt het verhaal als een volmaakte cirkel, met aan het einde een belangrijke boodschap. Door de proloog zit je direct in het verhaal, maar weet je eigenlijk al wat er in het boek gaat gebeuren. Als de auteur in de proloog wat informatie had weggelaten, was het verhaal pakkender geweest. Wel leest het boek erg vlot: de hoofdstukken hebben een fijne lengte en een hebben een goede toevoeging aan het verhaal.

De omgeving waarin het verhaal zich afspeelt, is goed opgebouwd. Ook is de kinderlijke onschuld van Ibrahim en andere jonge (bij)personages goed geschreven. Wel is het lastig om een beeld te vormen van de personages, omdat er wat achtergrondinformatie mist. Desondanks maakt de auteur de personages geloofwaardig, door Turkse woorden te gebruiken in het verhaal. Achter in het boek is een woordenlijst opgenomen met een vertaling van de begrippen.