indrukwekkend

Wat een prachtig boek. Het leest ondanks het heftige onderwerp makkelijk weg doordat het zo een persoonlijke toon heeft. Vooral de verhaallijn in het heden, waarin de auteur haar moeder interviewt raakt me op vele momenten. De liefde tussen haar en haar moeder, maar ook voor de andere kinderen is voelbaar in elke alinea. Het willen blijven zorgen voor je ouder als zij in het laatste stukje van hun leven zijn is zo herkenbaar en is zo mooi en echt geschreven.

Het verhaal van Mira in haar jeugd is zoals te verwachten was allej…. heftig. Wat is er in die tijd toch een verschrikkelijk leed aan zoveel mensen toe gebracht. Ik blijf me daar elke keer weer over verbazen, maar ook over de veerkracht van de overlevende zoals Mira. Zoveel leed, zoveel pijn en meer dood dan levend en dan TOCH de kracht vinden om positief te blijven, toch in die ellenlange mars je ene voet voor je andere blijven zetten, want “ik heb iemand om te volgen”.

En dan na de oorlog zo vol positiviteit en moed opnieuw beginnen en doorgaan, echt het is niet te bevatten.

Je kan dit verhaal niet anders dan vijf sterren geven, opdat we niet vergeten.