Verwarrend

Oroppa van Safae el Khannoussi is een boek dat je niet gemakkelijk loslaat en ook niet helemaal vast te pakken is. Tijdens het lezen schoot mijn waardering alle kanten op: van bewondering tot ergernis, van verwondering tot verwarring.

Er zijn momenten waarop het betovert: de taal is dan lyrisch, beeldend en vol melancholie. El Khannoussi schrijft poëtisch, zintuiglijk en op haar best sleept ze je mee door werelden die normaal verborgen blijven. Maar even vaak stuitte ik op passages die me afstootten: dan werd het verhaal voor mij ondoorgrondelijk, de stijl gekunsteld of juist plots banaal.

De afwisseling tussen helderheid en chaos, schoonheid en lelijkheid, intimiteit en afstandelijkheid maakt Oroppa tot een ervaring vol tegenstellingen. Het ene moment leek ik het boek te begrijpen en raakte het me diep. Het volgende moment verloor ik de draad volledig. Die verwarring is misschien precies de bedoeling: het weerspiegelt de realiteit van migratie, identiteit en ontheemding. Maar als lezer kan dat ook vermoeiend zijn.

Oroppa is geen gemakkelijke roman. Het is geen boek dat zich wil laten samenvatten, indelen of eenvoudig beoordelen. Het beweegt, slingert, en laat je met vragen achter. Soms frustrerend, soms indrukwekkend. Maar saai is het nooit.