De grote angst in de bergen

Een nacht in de bergen ( prachtige citaat uit het boek)
Je hoorde helemaal niets, het was als aan het begin van de wereld, voor de komst van de mens of anders als van het einde vande wereld, als de mensen van de aarde zijn weggenomen, nergens beweegt er meer iets en is niemand meer, alleen lucht, steen en water, de dingen die niet voelen, de dingen die niet denken, de dingen die niet praten.

De grote angst in de bergen is een vertaling van het in 1926 "La grande peur dans la montagne" wat al heel moeilik te vertalen is naar het Nederlands. Eigenlijk moet je verhaal metaforisch lezen en zoals de vertaler in het nawoord vermeld - Joseph wordt overweldigd door de ontkende gletcher, de grond begeeft het onder zijn voeten. Ook wij hebben het gevoel tegenwoordig dat de grond onder onze voeten wegzinkt, niet alleen de mensen die hun land verlaten, op vlucht voor oorlog of klimaatsverandering. Het verhaal gaat over onze angsten en onze wankelmoedigheid.

Nadat in de Zwitserse bergen de alpenweide Sasseneire door een volkslegende al 20 jaar niet meer wordt gebruikt om de koeien te laten grazen , het hutje er vervallen bijstaat waar de kaas werd gemaakt, een weide dat enkel 2 maanden per jaar werd gebruikt om de inkomsten van de bevolking wat meer te laten opbrengen.
Na 20 jaar besluit de huidige voorzitter de alpenweide weer te gebruiken maar de oude bewoners van het stadje zijn tegen maar de jonge bevolking ziet dat wil zitten. En daar gaan ze dan op een dag ..... geeft de bergen hun geheimen prijs? Komen we te weten wat indertijd is gebeurd? Komt de bevolking na 2 à 3 maanden levend terug naar beneden?

Voor mij mochten het verhaal wat diepgang geven en de personages wat meer uitwerken maar dan zou het geen perfecte vertaling van het oorpronkelijk boek meer zijn.