Lezersrecensie
Wat een goed boek
Adichie wordt als één van de belangrijkste Afrikaanse auteurs van haar generatie gezien en staat met haar boek
Het duurde even voor dit boek voor mij op gang kwam maar daarna liet het mij niet meer los. Er zijn drie hoofdpersonen met wie je steeds een stukje mee kijkt in een zeer droevig stuk van de Nigeriaanse geschiedenis. De hoofdpersonen: huisknecht Ugwu, de mooie Engels opgeleide, rijke Afrikaanse Olanna en Richard een Engelsman woonachtig in Nigeria maken de Biafraoorlog mee (1967-1970).
Ik kende de term Biafra wel maar had geen idee dat het hier vandaan kwam. Als je in de geschiedenis duikt (wat ik natuurlijk graag doe) lees je dat deze afschuwelijke burgeroorlog aan heel, heel veel mensen het leven heeft gekost, schattingen lopen uiteen van 1 tot 3 miljoen. Voornamelijk door verhongering: Nigeria liet geen eten toe in het gebied wat zelfstandig wilde worden en het Rode Kruis mocht alleen medicatie leveren. En de wereld keek toe en liet dit gebeuren. De mensen stierven massaal aan verhongering, afslachting, jonge vrouwen werden verkracht en jonge mannen, kinderen werden gedwongen het leger in te gaan. Alles komt aan bod, rauw en hard maar zo goed beschreven.
En de wereld keek toe….. door allerlei geopolitieke zaken werd er erg weinig gedaan om de mensen te helpen. Voor het eerst gingen er beelden de wereld over van de kinderen met dikke buikjes door Kwashiorkor, een aandoening veroorzaakt door een ernstig proteïne tekort als gevolg van ondervoeding. Het Rode Kruis noemde de hongersnood de ernstigste noodsituatie sinds WOII en de wereld keek toe……
De titel verwijst naar de vlag van Biafra, het land dat niet mocht bestaan. Het rood staat voor het bloed van de mensen die vermoord waren, het zwart voor de rouw, het groen voor de welvaart die het land eens zal kennen en de halve gele zon voor een glorieuze toekomst……….. die dus niet komen zou…… want de wereld keek alleen toe.
Dit boek maakt je stil en verdrietig.
Het boek krijgt van mij vijf halve gele zonnen!
Het duurde even voor dit boek voor mij op gang kwam maar daarna liet het mij niet meer los. Er zijn drie hoofdpersonen met wie je steeds een stukje mee kijkt in een zeer droevig stuk van de Nigeriaanse geschiedenis. De hoofdpersonen: huisknecht Ugwu, de mooie Engels opgeleide, rijke Afrikaanse Olanna en Richard een Engelsman woonachtig in Nigeria maken de Biafraoorlog mee (1967-1970).
Ik kende de term Biafra wel maar had geen idee dat het hier vandaan kwam. Als je in de geschiedenis duikt (wat ik natuurlijk graag doe) lees je dat deze afschuwelijke burgeroorlog aan heel, heel veel mensen het leven heeft gekost, schattingen lopen uiteen van 1 tot 3 miljoen. Voornamelijk door verhongering: Nigeria liet geen eten toe in het gebied wat zelfstandig wilde worden en het Rode Kruis mocht alleen medicatie leveren. En de wereld keek toe en liet dit gebeuren. De mensen stierven massaal aan verhongering, afslachting, jonge vrouwen werden verkracht en jonge mannen, kinderen werden gedwongen het leger in te gaan. Alles komt aan bod, rauw en hard maar zo goed beschreven.
En de wereld keek toe….. door allerlei geopolitieke zaken werd er erg weinig gedaan om de mensen te helpen. Voor het eerst gingen er beelden de wereld over van de kinderen met dikke buikjes door Kwashiorkor, een aandoening veroorzaakt door een ernstig proteïne tekort als gevolg van ondervoeding. Het Rode Kruis noemde de hongersnood de ernstigste noodsituatie sinds WOII en de wereld keek toe……
De titel verwijst naar de vlag van Biafra, het land dat niet mocht bestaan. Het rood staat voor het bloed van de mensen die vermoord waren, het zwart voor de rouw, het groen voor de welvaart die het land eens zal kennen en de halve gele zon voor een glorieuze toekomst……….. die dus niet komen zou…… want de wereld keek alleen toe.
Dit boek maakt je stil en verdrietig.
Het boek krijgt van mij vijf halve gele zonnen!
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van ctalreads
Gesponsord
Een sinister geheim bedreigt de bekendste Amerikaanse presidentsverkiezingen. De erfgenamen van A.C. Porter is de zesde winnaar van de Hebban Thrillerprijs.
