Wat een prachtig verhaal!

Wat een prachtig verhaal geschreven door Jonathan Auxier. We leren Nan Mus kennen, een meisje uit het Londen van de 19e eeuw. Ze is een schoorsteenveger en heeft een zwaar leven. Net zoals vele kleine kinderen in die periode wordt ze uitgebuit, mishandeld en slecht gevoed. Gedwongen allerlei smalle pijpen in te klimmen om schoon te maken, pijpen waar de volwassenen niet bij kunnen komen. Iedere keer weer raken er kinderen gewond, ziek of gaan dood door branden, valpartijen en ziektes. Een veilig middel in de vorm van een borstel is al lang uitgevonden maar de mensen hebben graag een nog betere en schonere schoorsteen en dus kijkt iedereen weg als er bij hen thuis weer een kind naar boven klimt.

Nan probeert te overleven en krijgt hierbij hulp van haar golem Charlie, een roetgolem enkel en alleen op de wereld om haar te beschermen. Haar strijd tegen een beter bestaan is door Jonathan Auxier in dit prachtige verhaal beschreven.

Dit verhaal is een mix van een sprookje en een verhaal van Charles Dickens maar dan voor kinderen vanaf 10 jaar (en enthousiaste oudere lezers). Een historische roman voor de jeugd, of beter gezegd een mooie geschiedenisles. Want ze hebben bestaan deze kinderen, ze werden ook wel ‘sweep boys’ of ‘climbing boys’ genoemd. Ze beklommen de schoorstenen met hun knieën en ellebogen. De realiteit was nog een stuk slechter dan in het boek omschreven. In 1840 kwam er pas een einde aan dit leven voor deze kinderen vaak niet veel ouder dan 6 jaar! Toen leidde de ‘Act for the Regulation of Chimney Sweepers’ tot een beter bestaan. Er kwam een minimumleeftijd voor schoorsteenvegers van 16 jaar en er werden ook veiligheidsnormen vastgesteld.

Aan het einde van dit verhaal neemt de schrijver je mee naar zijn ervaringen bij het schrijven van dit boek. Hij geeft hierin terecht aan dat dit weliswaar een verhaal uit het verleden is maar dat er nu wereldwijd nog steeds 160 miljoen kinderen gedwongen worden om te werken. Hij eindigt met de woorden: “Alleen als we bereid zijn om terug te kijken hebben we enige hoop op vooruitgang”. En zo is het op vele fronten, ken je geschiedenis, verdiep je in het verhaal voor je oordeelt over het heden.