knap geschreven maar niet mijn smaak

Dit boek staat in de 1001 boeken die je gelezen moet hebben met name vanwege de beschrijving van personages en de wijze waarop de schrijfster geopolitieke kwesties behandelt in haar boek. En dat laatste klopt. Van de uitbuiting van boeren in Brazilië tot de val van het fascisme van Mussolini in Italië en de invloed die dit had op de bestaande elite en het koningshuis. Ik kan niet anders zeggen dat ik weer wat geleerd heb. Maar voor mij hield het daar ook. Op de voorkant van het boek staat een citaat van een recensie uit de Volkskrant: “Een roman als een achtbaan” Zelf denk ik niet dat deze achtbaan een succes zou zijn in de Efteling.

Het verhaal gaat over de jonge kunstenaar Reno die haar geluk zoekt in New York in de hoop daar succes te krijgen. Ze wordt verliefd op de oudere kunstenaar Sandro die afstamt van een rijke succesvolle Italiaanse familie die rubberen banden en motoren produceert in Italië. Alhoewel ze het goed hebben samen wordt de relatie nooit meer dan een affaire en raakt Reno verwikkeld in een wereld van radicale politieke bewegingen die de dood van een opponent niet schuwen. Mede door het einde waarin daadwerkelijk de verhaallijnen wat samen komen kon ik het boek nog een beetje waarderen maar al zie ik dat het knap geschreven is het boek kon mij niet goed pakken en is daarmee voor mij geen plek in de 1001 waard.