Lezersrecensie
De Crooner
De proloog neemt je mee in de wereld van De Crooner. Dit is zijn leven: altijd klaar om te doden en waakzaam, zodat hij zelf niet gedood wordt. Maar de tijd dringt. De Crooner heeft zijn pensioenleeftijd langzaam bereikt, maar er staat nog een opdracht open.
Talloze malen heb ik gezien hoe huiveringwekkend de naderende dood op mijn slachtoffers inwerkt.
Ze bidden tot God, en tot mij. Ze krassen met hun nagels over de vloer, alsof hechting met de grond hen in leven kan houden.
De grote baas heeft een achtervolger op hem gezet, de Prikker. Het spel is begonnen. De Crooner neemt wraak door Merel, de dochter van de baas, te ontvoeren.
Wie is de sluwste in dit spel en kan het langst overleven? De kaarten zijn geschud, de azen zijn verdeeld.
Haar graf heb ik innerlijk al gegraven, naast dat van haar vader. Beide graven zullen gevuld een onderdeel van de realiteit gaan uitmaken
.
Terrence heeft een schrijfstijl die je niet zo snel in een bepaald genre kan stoppen. Met Blauwe Bonen slaagt hij er in om slechts vanuit het oogpunt van de Crooner het leven weer te geven van een huurmoordenaar en zijn eenzame bestaan. Van alle slachtoffers weet Merel hem toch nog een menselijk inzicht te geven in het leven dat hij zich misschien had gewenst, hoewel hij dit ver heeft weggestopt.
Er ontstaan scheuren in de hardheid van De Crooner. Hierdoor wordt hij minder waakzaam en dreigt het noodlot bij hem toe te slaan.
Het verhaal is grimmig. De woorden zijn op een ingenieuze manier gekozen en geven duidelijk weer hoe de Crooner zich vanbinnen voelt. Ondanks de moorden die hij heeft gepleegd, voel je gaandeweg empathie voor deze man. Hij, die beetje bij beetje zijn muren ziet afbrokkelen door de benadering van Merel. Maar het wantrouwen blijft in hem zitten en de Blauwe Bonen staan op scherp. Wie zal het laatste schot geven …?
‘Is dat een fijn bestaan? Een onzichtbaar bestaan, Crooner?’ Haar vraag incasseer ik niet zonder schade op te lopen. De toon waarop ze hem stelt, verraadt dat ze weet dat het een schot voor redelijk open doel is.’
Het is genieten van begin tot eind, met een verrassende plotwending die inslaat als een Blauwe Boon.
Ik geef Blauwe Bonen 5 sterren.
Talloze malen heb ik gezien hoe huiveringwekkend de naderende dood op mijn slachtoffers inwerkt.
Ze bidden tot God, en tot mij. Ze krassen met hun nagels over de vloer, alsof hechting met de grond hen in leven kan houden.
De grote baas heeft een achtervolger op hem gezet, de Prikker. Het spel is begonnen. De Crooner neemt wraak door Merel, de dochter van de baas, te ontvoeren.
Wie is de sluwste in dit spel en kan het langst overleven? De kaarten zijn geschud, de azen zijn verdeeld.
Haar graf heb ik innerlijk al gegraven, naast dat van haar vader. Beide graven zullen gevuld een onderdeel van de realiteit gaan uitmaken
.
Terrence heeft een schrijfstijl die je niet zo snel in een bepaald genre kan stoppen. Met Blauwe Bonen slaagt hij er in om slechts vanuit het oogpunt van de Crooner het leven weer te geven van een huurmoordenaar en zijn eenzame bestaan. Van alle slachtoffers weet Merel hem toch nog een menselijk inzicht te geven in het leven dat hij zich misschien had gewenst, hoewel hij dit ver heeft weggestopt.
Er ontstaan scheuren in de hardheid van De Crooner. Hierdoor wordt hij minder waakzaam en dreigt het noodlot bij hem toe te slaan.
Het verhaal is grimmig. De woorden zijn op een ingenieuze manier gekozen en geven duidelijk weer hoe de Crooner zich vanbinnen voelt. Ondanks de moorden die hij heeft gepleegd, voel je gaandeweg empathie voor deze man. Hij, die beetje bij beetje zijn muren ziet afbrokkelen door de benadering van Merel. Maar het wantrouwen blijft in hem zitten en de Blauwe Bonen staan op scherp. Wie zal het laatste schot geven …?
‘Is dat een fijn bestaan? Een onzichtbaar bestaan, Crooner?’ Haar vraag incasseer ik niet zonder schade op te lopen. De toon waarop ze hem stelt, verraadt dat ze weet dat het een schot voor redelijk open doel is.’
Het is genieten van begin tot eind, met een verrassende plotwending die inslaat als een Blauwe Boon.
Ik geef Blauwe Bonen 5 sterren.
2
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Danielle Henssen
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
