Nog niet helemaal Perfect

Op een afgelegen plek in de Schotse Hooglanden staat een lichaam in lichterlaaie. Al wat achterblijft om het slachtoffer te kunnen identificeren zijn tanden en een reepje stof. Tegelijkertijd schreeuwt een vrouw om hulp in een afgesloten kamer ergens in Edinburgh.
Het is Luc Callanachs eerste werkdag bij de Schotse politie en hij krijgt direct een moordonderzoek toegewezen. Net vertrokken bij Interpol wil hij zich graag bewijzen bij zijn nieuwe team en directe collega Ava Turner. De moordenaar is een geduchte tegenstander die vakkundig zijn sporen weet uit te wissen.Het duurt niet lang tot er nog een vrouw wordt ontvoerd; Callanach begint een race tegen de klok om het slachtoffer te vinden voordat het te laat is. Maar het daadwerkelijke lot van de ontvoerde vrouwen is gruwelijker dan Luc ooit had kunnen vermoeden.

In deze psychopathische thriller is het niet zozeer wie de persoon is van de gruweldaden, want dat is snel bekend, maar meer hoe snel kan die gevonden worden door het recherche team. Voor hun is het natuurlijk wel een raadsel dus als lezer heb je een voorsprong op het te verwerken verhaal.
Als je liefhebber bent van een beetje uit proportie gerukte martelprakijken kom je op sommige momenten van het verhaal zeker aan je ‘trekken’.

Het is dat de het personage Callanach een verleden heeft die beschreven wordt, de rest van de personages bevatten weinig diepgang. En zelf bij Callanach moet eraan getrokken worden om het uit zijn mond te krijgen. Ook de oorspronkelijke reden waarom de dader de gruwelpraktijken uitvoert bij zijn slachtoffers is een summier verwoord. Desondanks is het wel een verhaal dat je laat door lezen in de verwachting dat er toch meer achter moet zitten.

‘Een hogere rang is geen vrijbrief om degenen onder u de zwartepiet toe te spelen en onervarenheid is geen excuus voor onbekwaamheid.’

Perfecte resten is een debuutthriller die nog wel de nodige verbetering kan krijgen als we tenminste een hele serie gaan krijgen van Callanach en Turner. Je merkt dat er een soort van romance groeit tussen deze twee personages daarbij is de vraag of de lezer die toch meer behoeft heeft in het thriller gedeelte hier op zit te wachten.
Aan het einde is voor wat de plot betreft wel voor een hele simpele afsluiting gekozen en dit komt niet ten goede van de spanning.

Helen Fields heeft zich op de kaart gezet met deze debuutthriller in Nederland en de vertaling van andere ‘Perfect delen’ zullen waarschijnlijk snel uitgevoerd worden als blijkt dat dit door vele lezers gewaardeerd wordt. Dus we wachten op deel 2 om te kunnen inschatten of we verbetering gaan lezen in de volgende delen.