Een grandioos vervolg op 'Initiatie'

Dissociatie is het tweede deel in de serie De Orde van de poortwachters en het spannende, romantische vervolg op Initiatie. In dit tweede deel raakt Nido nog dieper verstrikt in een web van macht, liefde en vriendschap. Nido komt steeds meer te weten over de wrede wereld van de Orde en de verschillende dimensies als ze terugkeert naar Stonehenge. De gevaren en de problemen zijn alleen maar groter geworden en ze moet iets ondernemen om haar lot te veranderen. Terwijl Nido zich probeert staande te houden in een doolhof van politiek, religie en macht, komt alles wat ze lief heeft in gevaar. Ze moet keuzes maken om haar vrienden te beschermen, maar ze betaalt daarvoor een hoge prijs.

Dissociatie start met een korte samenvatting van deel 1, Initiatie. Niet dat je de inhoud vergeten zou zijn als je het gelezen hebt, maar voor diegenen die deel 1 niet hebben gelezen is dit natuurlijk een fijne start. Desondanks is het zonde als je niet begint met deel 1 aangezien je vandaaruit echt de sfeer meteen meeneemt van hetgeen Nido en haar vrienden hebben meegemaakt.

Zodra Nido aankomt in Stonehenge wordt meteen duidelijk dat het machtsspel nog steeds niet is afgelopen. Nido wordt ingezet als ‘aas’ ondanks dat ze toch al bewezen had dat ze vorderingen had gemaakt. Ze moet de grote klappen weer opvangen in de dimensies, die met de dag gevaarlijker worden, om de poorten te verdedigen.

Het afscheid van zowel Berger als Rag blijft haar elk moment achtervolgen en maakt haar verdrietig. Ze heeft ze nodig om het machtsspelletje te kunnen overleven. Maar gaan ze haar daadwerkelijk helpen? Eens ‘aas’, voor altijd ‘aas’ en wie wil daar nou werkelijk iets mee beginnen?

Oli Veyn heeft met Dissociatie een grandioos vervolg neergezet van de Orde van de Poortwachters Initiatie. De spanning tijdens de gevechten in de andere dimensies zijn zo beeldend en goed neergezet dat je bijna geneigd bent om zelf opzij te schuiven als de gevechten in volle gang zijn.


Her en der groeiden nog meer heuvels in het zand en voorbij de dimensiepoort kropen zwarte gedaantes langzaam dichterbij.

De vriendschap tussen de personages is warm, liefdevol en intens. Dit voel je je lichaam binnenstromen en je gaat steeds meer mee in de strijd tegen het onrechtvaardige. De liefdesverhouding tussen Berger en Nido is van een andere orde en maakt je soms verdrietig omdat de onmacht tussen beiden voelbaar is.


De pijn van haar lichaam was niets in vergelijking met de pijn in haar hart.

Dissociatie is het vervolg op Initiatie waarbij niet goed in woorden uit te drukken is hoe goed dit boek is, aangezien het alle verwachtingen (als je deel 1 tenminste gelezen hebt) overtreft. Dit belooft wat voor deel 3 want zodra je de laatste zin hebt gelezen is dat het enige waarnaar je nog naar uitkijkt.

Ik geef Dissociatie 5 sterren met alle lof aan Oli Veyn.