De cover zorgt voor een valse verwachting

Titel: Dochter van het moeras
Auteur: Karen Dionne
Uitgeverij: De Fontein Romans & Spanning
Publicatiedatum: 15 mei 2018
304 pagina’s


Karen Dionne woonde jarenlang met haar man en kind in de wildernis van Upper Peninsula, Michigan, waar zij zichzelf ‘de wetten van de wildernis’ leerden. Tegenwoordig woont en werkt ze in Detroit. De filmrechten voor Dochter van het moeras zijn reeds verkocht.

Helena’s moeder is als tiener ontvoerd en in een afgelegen hut diep in het moerasgebied bij Michigan vastgehouden. Geen elektriciteit of stromend water, geen mensen in de buurt. Helena, die twee jaar later geboren werd, hield van het leven daar: jagen, vissen, één zijn met de natuur. Ondanks haar vaders temperament en vaak brute gedrag, hield ze van hem. Tot het moment dat ze ontdekte hoe wreed hij werkelijk was.

Twintig jaar later heeft Helena een stabiel leven opgebouwd. Maar dan ontsnapt haar vader uit de gevangenis. Hij houdt zich waarschijnlijk schuil in het moerasgebied dat hij als geen ander kent. De politie zet een grote klopjacht in, maar Helena weet dat die geen schijn van kans maakt. Zij is de enige die haar vader kan vinden, want zij heeft de geheimen van het moerasgebied juist van hém geleerd.

Via de hebbanbuzz actie kwam dit boek tot leven. En aangezien de cover een mooie uitstraling had lonkte het moeras. Uiteindelijk liep het dan toch even iets anders qua verwachting.

Al snel kom je in een monoloog verhaal terecht waarbij je verteld wordt wat er in het leven van Helena allemaal is gebeurd toen ze samen met haar moeder als twee ontvoerde mensen vast gehouden werden door haar vader. Tijdens deze beschrijvingen bleef het vrij mat wat betreft het emotioneel gevoel dat je hierbij toch wel enigszins verwacht. Want ja, om te moeten leven zoals haar moeder en zij dat hebben gedaan is niet niks.

‘Als iemand zich in een positie bevindt waarin de straffen strengen worden hoe meer ze zich verzet, duurt het niet lang voordat ze leert precies te doen wat haar ontvoerder wil.’

Nu we twintig jaar verder zijn en er een klopjacht gaande is om Helena’s vader te vinden hoop je dan eventueel hier het gevoel van spanning te ervaren maar ook dat valt vies tegen. Een klopjacht is dan ook een groot woord aangezien nog steeds alleen vanuit Helena’s perspectief verteld wordt en de politie in geen velden of wegen te bespeuren is. (Op 1 dode en drie verdwaalde na).

Het plot blijft dan nog over om het boek tot een waardig iets af te sluiten. Helaas ontbreekt dat dan ook nog want hoe Karen Dionne dan ook probeert om er nog een soort van thriller effect aan toe te voegen, ik ben het in ieder geval niet tegengekomen. Tevens was het ook geen verrassend plot.

‘De dochter in het moeras’ is misschien een boek dat zich zou lenen voor een goeie documentaire waarbij, door beelden, er vast mooie plaatjes voorbij zouden schieten.

Ik geef ‘Dochter van het moeras’ 2,5 sterren.

Danielle