Toekomstperspectief in de 17e eeuw

Als lezer ga je terug in de tijd, naar de 17e eeuw. Nederland, met name Rotterdam, speelt een belangrijke rol in het leven van Ariaan & Willemijn. Deze twee zusjes zijn wees geworden, nadat tijdens een brand hun ouders om het leven zijn gekomen. Zij zijn verhuisd naar een weeshuis, wat uiteraard niet hetzelfde als is thuis.
Ariaan is een avontuurlijk en leergierig meisje, iemand die de wereld wil ontdekken. Ze heeft doorzettingsvermogen en wil alles uit het leven halen wat erin zit. Het tegenovergestelde geldt voor Willemijn.
Als er vanuit de VOC een aanbod aan de weesmeisjes wordt gedaan, is Ariaan meteen enthousiast. Dit aanbod is niet zomaar een aanbod; ze zal naar Kaap de Goede Hoop gaan om daar met een Nederlandse boer te gaan trouwen. Haar hele leven krijgt hiermee een andere wending; ze heeft weer toekomstperspectief.
Ondanks dat Willemijn niet heel enthousiast is, gaat ze toch met haar zus mee.
Je leest hoe Ariaan een leven probeert op te bouwen en hoe haar karaktertrekken haar soms in moeilijke situaties brengt. Vanuit haar standpunt volg je ook het verhaal van de andere meisjes die naar Afrika zijn gekomen. Een belangrijk aspect in dit boek is de band tussen zussen en de zorgzaamheid voor elkaar.

De schrijfster neemt de lezer echt mee naar de andere kant van de wereld; hoe het leven in Kaap de Goede Hoop geweest moet zijn in de 17e eeuw. De boottocht is niet rooskleurig beschreven, maar naar mijn idee daarom wel waarheidsgetrouw. Dit vind ik echt een pluspunt.
Het deel van het verhaal wat zich afspeelt in Afrika, voelt voor mij alsof ik daar zelf ben geweest. Alle kruiden waar Ariaan steeds meer over leert, ik zie het helemaal voor me.
Een ander aspect wat veel aandacht krijgt in dit boek, is de ongelijkheid tussen blanken en de wilden. Hoe verheven mensen zich voelde ten opzichte van de slaven. Ik vind het goed beschreven welke nare situaties dit met zich meebrengt.

Helaas vind ik de schrijfstijl in sommige delen te voorspelbaar. Het feit dat Ariaan ‘slechte gebeurtenissen’ kan aanvoelen, komt op mij niet heel overtuigend over.
Ik vind de karakterbeschrijvingen ook matig. Ariaan is veel te typisch optimistisch, ondernemend en zelfstandig. Daarentegen wordt Willemijn geschetst als een meisje die niet voor zichzelf zou kunnen zorgen, die niet zonder Ariaan zou kunnen. Vooral aan het einde van het verhaal komt dit sterk naar voren.
Het beeld wordt geschetst dat mannen alleen geïnteresseerd in het vrouwenlichaam en de kinderen die zij kunnen baren, terwijl bijvoorbeeld een mannelijke slaaf de vrouw wel als volwaardig ziet. Dit spreekt mij minder aan, omdat het minder geloofwaardig op mij overkomt. De karakters hadden iets genuanceerder gemogen.

Al met al geef ik dit boek 3 sterren. Hoewel ik meer een thriller fan ben, heb ik dit boek prima kunnen doorlezen. Ik wilde toch weer verder lezen, ondanks dat er niet echt spannende dingen gebeurden. Mensen die van (historische) romans houden, zouden dit boek zeker eens moeten oppaken!