Teleurstellend en verwarrend debuut

In het debuut Zestien paarden van Greg Buchanan wordt de lezer meegenomen naar het Engelse Ilmarsh, een slaperig kustplaatsje waaruit steeds meer bewoners vertrekken.

In dit boek worden al snel zestien paardenhoofden ontdekt in een weiland. De hoofden zijn in een cirkel gelegd met een oog naar de hemel gericht. Inspecteur Alec Nichols en forensisch dierenarts Cooper Allen worden op deze zaak gezet en daarop volgt het begin van hun zoektocht naar het motief en de daders. Al snel passeren de bewoners van Ilmarsch en volgen lugubere vondsten elkaar op.

“Hij telde zestien hoofden in de modder, allemaal met slechts een klein reepje huid zichtbaar, met een oog blootgesteld aan de zon."

Greg Buchanan heeft een aangename, beeldende schrijfstijl. Het boek is opgebouwd in korte hoofdstukken, met sprongen tussen het heden en verleden. In dit boek komt dit verwarrend over, met name omdat er veel personen in het verhaal worden gebracht. Deze worden maar oppervlakkig omschreven, waardoor de lezer geen band kan ontwikkelen met de personen in dit boek. Ook ontstaan hierdoor veel zijsporen die niet worden afgemaakt en daardoor het nut hiervan betwijfeld mag worden. De zijsporen mogen op een gegeven moment zelfs ongeloofwaardig genoemd worden, werkelijk ieder mogelijk shockerend onderwerp lijkt aan bod te moeten komen.

Het einde van het boek waarin het plot zich ontrafelt, neemt wederom zo’n vreemde wending, dat niet anders geconcludeerd kan worden dan dat dit een zeer verwarrende thriller is waarin de lezer met alleen maar meer vragen achterblijft.

Wellicht dat dit boek van een schrijver voor videogames, beter in een filmversie tot zijn recht komt, maar als boek gaat het teveel kanten op.