Bevestiging van een megatalent

Meer dan 4 jaar was het wachten op het derde en afsluitende deel van de Project X trilogie van de geboren Schiedamse auteur Bronja Hoffschlag (1981).
Het verrassende en fenomenale debuut "de Dode Kamer" (2013) kreeg de Hebban Debuut prijs toebedeeld, en in 2015 werd het talent bevestigd met "de Skinner Methode". Beide dikke pillen vonden hun weg naar een weliswaar niet heel groot lezerspubliek, maar degene die het geluk hadden wel kennis te maken met deze boeken zijn veelal zeer enthousiast en kunnen niet wachten op dit afsluitende deel.

Het overlijden van zijn broer Lennart en de voltooiing van het project geven Mischa geen rust, Immer heeft hij nog een jarenlange straf uit te zitten en niets doen ligt niet in zijn getroebleerde aard. Om de gebeurtenissen te verdringen en ter afleiding aast hij op een nieuw project. Zijn vertrouweling Maren is diep ongelukkig, rouwt om de dood van Lennart en broedt op een plan te ontsnappen aan haar situatie,. ongelukkig in een vreemde stad, in een vreemd land met niemand om haar heen. Maar Mischa heeft haar nog een keer nodig om zijn nieuwe project gestalte te geven en laat Maren niet zo maar los. Voor Maren begint een race. een race waarin ze keuzes moet maken, waarin verhoudingen in de vriendengroep op scherp worden gezet en waarin iedere keuze fataal kan zijn. Ondertussen zint de psychopathische Jersey Killer Donald Skinner op wraak.

Wederom is Hoffschlag erin geslaagd een ingenieus en complex plot te bedenken en uit te werken tot een bovengemiddelde thriller. Het is geen aanrader het boek stand alone te lezen. Zonder de voorkennis van de eerste twee delen mis je veel te veel en worden vele passages of gebeurtenissen onbegrijpelijk. In het in zes delen verdeelde boek komt gelijk de eerdere delen een bepaalde tijdsperiode aan bod door de bril en vertelwijze van een van de hoofdpersonen. Fascinerend, maar niet altijd gemakkelijk om te lezen.Aandacht is vereist, maar ben je gegrepen door het verhaal kost dit geen enkele moeite. Op een bepaalde manier is de onderlaag van beklemming en onderhuidse spanning veel nadrukkelijker aanwezig dan de bovenliggende en benoemde spanning. Dit zorgt voor een intense leeservaring. Hoewel wederom een unieke en bovengemiddelde leeservaring beoordeel ik het boek toch iets minder dan de eerste twee delen, met name het wat dunnere plot (wat minder verhaallijntjes die alles met elkaar verbind) en de wat minder opgeroepen broeierige sfeer zijn hier debet aan.

Bij de recensie van "de Skinner Methode" schreef ik toen: een uiterst intelligente top prestatie. Ook nu ben ik die mening toegedaan. De lat lag voor mij zo hoog en teleurgesteld ben ik zeker niet, al is het dan misschien niet cum laude.

Wederom zeer genoten