Lezersrecensie
Kim Stone deel 1
Voordat Angela Marsons doorbrak als auteur, werkte ze als beveiligingsmedewerker. In 2015 debuteerde ze met 'Stille schreeuw', het eerste deel in de inmiddels razend populaire Kim Stone-serie.
'Stille schreeuw' wordt voornamelijk verteld vanuit het perspectief van rechercheur Kim Stone. Daarnaast zijn er hoofdstukken waarin slachtoffers gevolgd worden, en krijgt de lezer een kijkje in het hoofd van een onbekend personage. Deze fragmenten zijn in het cursief gedrukt, wat meteen duidelijk maakt dat het om een andere stem gaat.
Angela Marsons hanteert een directe en toegankelijke schrijfstijl. De spanning is continu voelbaar en de korte hoofdstukken eindigen vaak met een cliffhanger, waardoor het bijna onmogelijk is om het boek weg te leggen.
Kim Stone is een geloofwaardige en gelaagde hoofdpersoon. Ze is sterk, eigenzinnig en gevormd door een moeilijke jeugd. Juist die achtergrond maakt dat ze zich vastbijt in haar zaken en niet loslaat tot de waarheid boven tafel is. Marsons weet haar karakter met overtuiging en diepgang neer te zetten.
'Stille schreeuw' is een aanrader voor fans van spannende politiethrillers met een sterke vrouwelijke hoofdrol. Lezers die houden Karin Slaughter, M.J. Arlidge of Robert Bryndza zullen zich zeker kunnen vinden in de sfeer en opbouw van Angela Marsons' werk. Ook liefhebbers van psychologische thrillers met een maatschappelijk randje komen aan hun trekken, want het verhaal raakt gevoelige thema’s zonder sensatiezucht.
‘Stille schreeuw’ las ik voor opdracht 16 van de ‘The 52 Book Club’s Connection Challenge’. De uitdaging was om een boek te lezen dat op Goodreads een beoordeling heeft die 0,25 hoger of lager ligt dan ‘Dokter, nu ik er toch ben’. ‘Stille schreeuw’ had een 0,22 hogere score en voldeed daarmee precies aan de opdracht.
'Stille schreeuw' wordt voornamelijk verteld vanuit het perspectief van rechercheur Kim Stone. Daarnaast zijn er hoofdstukken waarin slachtoffers gevolgd worden, en krijgt de lezer een kijkje in het hoofd van een onbekend personage. Deze fragmenten zijn in het cursief gedrukt, wat meteen duidelijk maakt dat het om een andere stem gaat.
Angela Marsons hanteert een directe en toegankelijke schrijfstijl. De spanning is continu voelbaar en de korte hoofdstukken eindigen vaak met een cliffhanger, waardoor het bijna onmogelijk is om het boek weg te leggen.
Kim Stone is een geloofwaardige en gelaagde hoofdpersoon. Ze is sterk, eigenzinnig en gevormd door een moeilijke jeugd. Juist die achtergrond maakt dat ze zich vastbijt in haar zaken en niet loslaat tot de waarheid boven tafel is. Marsons weet haar karakter met overtuiging en diepgang neer te zetten.
'Stille schreeuw' is een aanrader voor fans van spannende politiethrillers met een sterke vrouwelijke hoofdrol. Lezers die houden Karin Slaughter, M.J. Arlidge of Robert Bryndza zullen zich zeker kunnen vinden in de sfeer en opbouw van Angela Marsons' werk. Ook liefhebbers van psychologische thrillers met een maatschappelijk randje komen aan hun trekken, want het verhaal raakt gevoelige thema’s zonder sensatiezucht.
‘Stille schreeuw’ las ik voor opdracht 16 van de ‘The 52 Book Club’s Connection Challenge’. De uitdaging was om een boek te lezen dat op Goodreads een beoordeling heeft die 0,25 hoger of lager ligt dan ‘Dokter, nu ik er toch ben’. ‘Stille schreeuw’ had een 0,22 hogere score en voldeed daarmee precies aan de opdracht.
1
Reageer op deze recensie
