Eén van de beste thrillers ooit

Bjorn Van den Eynde heeft met ‘De grote boze wolf’ zijn derde thriller voor volwassenen geschreven. Hij heeft opnieuw bewezen dat Marjolein De Vriese en Nathan Durnez personages zijn die je nog heel lang kunnen boeien…

Korte inhoud
Rechercheurs Marjolein De Vriese en Nathan Durnez krijgen een gruwelijke zaak op hun bord. In Luik werd namelijk een meisje van zes met diepe snijwonden teruggevonden. Het kind was verkleed als stripheldin Wiske. De dader heeft beloofd dat het niet bij één slachtoffer zal blijven. De pers springt meteen op de zaak en gaat helemaal op in het verhaal over ‘de wolf die kinderen grijpt’. De Vriese en Durnez doen hun uiterste best om de dader te pakken, maar worstelen nog steeds met hun eigen demonen. Zo twijfelt Marjolein of zij wel de geschikte persoon is om de zaak op te lossen. De klok tikt echter genadeloos verder, want de Wolf kan op elk moment weer toeslaan...

Oordeel
‘De grote boze wolf’ is het derde boek over het Vlaams-Waals duo Marjolein De Vriese en Nathan Durnez. Het verhaal begint met een pakkende proloog. We lezen over Nico Bosquet die zijn nichtje Elize verminkt terugvindt. Bjorn Van den Eynde weet meteen je interesse te wekken, want je merkt dat Nico met louche zaakjes bezig is. Het feit dat Van den Eynde een kind van zes verminkt en verkleed als stripfiguur Wiske laat opdraven in de eerste scène van het boek, is ronduit origineel én gruwelijk te noemen. Rechercheurs Marjolein De Vriese en Nathan Durnez maken hun intrede in de hoofdstukken die volgen. Van den Eynde is zuinig met de info over hun verleden, maar lezers die nu pas starten met de reeks zullen toch mee zijn met het verhaal. Je leest wat je moet weten om Marjoleins en Nathans gedrag in ‘De grote boze wolf’ te begrijpen.

De dynamiek tussen de Vlaamse jonge vrouw en de ietwat verbitterde Waal is opnieuw erg interessant. Ze zijn het vaak oneens, maar versterken tegelijk elkaar en dat maakt van hen een fijn duo. Beiden maken fouten, durven die toe te geven en ondanks hun meningsverschillen geven ze echt om elkaar. Wat veel invloed op hun gedrag heeft en eveneens een belangrijke rode draad is in de hele thrillerreeks, is de criminele organisatie Les Sept d’Or. Naast de huidige case die De Vriese en Durnez onderzoeken in ‘De grote boze wolf’, komt de zaak rond Les Sept d’Or ook regelmatig terug, waardoor Van den Eynde erin slaagt dit boek met de andere delen in de reeks te verbinden. De criminele bende is zo’n belangrijke, intrigerende rode draad die onlosmakelijk verbonden is met de persoonlijke trauma’s van De Vriese en Durnez. Die verhaallijn en de zaak over de verminkte kinderen zijn echt uitstekend met elkaar verweven.

Daardoor kan Van den Eynde ook de spanningsboog constant houden: je blijft nieuwsgierig naar de Wolf en zijn gruwelijke daden en tegelijk ben je benieuwd naar de ontrafeling van het mysterie rond Les Sept d’Or. Dankzij de korte hoofdstukken is er ook ruimte voor mini cliffhangers waardoor je leestempo steeds hoger wordt. Verschillende vertelperspectieven komen aan bod, je beleeft het onderzoek dus door de ogen van heel wat personages. Ook teamleider Peter Saelens en zijn rechterhand Imran Demirel volgen we en dat verruimt je blik op het team van de FGP Brussel. Af en toe krijgen we ook een inkijk in het hoofd van de dader, waardoor je soms meer weet dan De Vriese en co, een heerlijke machtspositie die Van den Eynde de lezers gunt.

De originaliteit van ‘De grote boze wolf’ is simpelweg subliem te noemen. Gruwel wordt hier niet uit de weg gegaan, want kinderen verkleed als stripfiguren die verminkt en bijna doodgebloed teruggevonden worden, dat hakt erin bij de lezers. De emoties die de zaak ook bij De Vriese en co oproept, zijn heel authentiek beschreven en de lezer gaat mee in hun gevoelens. Van den Eynde heeft ook veel aandacht besteed aan de intertekstualiteit in dit verhaal, al dan niet subtiel. Intertekstualiteit betekent dat in een tekst invloeden van andere teksten te zien zijn. Zo gaat het kort over de Luikse Oorlogen, een interessant stukje Belgische geschiedenis die velen misschien niet kennen. De stripfiguren Suske en Wiske kent iedereen dan weer wel en zo maakt Van den Eynde zijn verhaal heel herkenbaar. Tegelijk gaat hij erg ver op literair niveau. Elk detail van het stripmedium is van belang, tot de opmaak toe. De avonturen van Suske en Wiske bepalen hier echt mee de betekenis van het boek. Ook de hint naar sprookjes (o.a. Roodkapje en de wolf) tillen dit boek naar een hoger niveau. (Strip)verhalen die een breed publiek kent, zijn van onmisbaar belang in dit fictieverhaal en dat vergroot de toegankelijkheid van het boek.

Laat je dus niet afschrikken door dit meer dan vijfhonderd pagina’s tellende verhaal, want Van den Eynde houdt je in z’n typische toegankelijke schrijfstijl constant geboeid. De Franse zinnen versterken het lokale karakter van de zaak in Luik én dragen bij aan de Belgische identiteit van dit boek. De auteur durft heikele, actuele zaken als corruptie en kinderontvoering aan te kaarten. Je begint na te denken over de maatschappij waarin we leven. Met een paar plottwists wordt er rustig naar het einde toegewerkt. De zaak rond de Wolf is netjes afgerond, maar wat er in het leven van Marjolein en Nathan speelt niet. ‘De grote boze wolf’ heeft het hart van literatuurwetenschappers sneller doen kloppen en thrillerliefhebbers doen beseffen waarom ze van het genre houden.

Conclusie
5 sterren
Door de uitgebreide aandacht voor andere populaire en herkenbare verhalen onderscheidt ‘De grote boze wolf’ zich van andere thrillers. Het boek is één grote brok spanning.