Lezersrecensie
Een sublieme thriller op alle vlakken
Bjorn Van den Eynde is bij het brede publiek vooral bekend door zijn succesvolle YA-reeks Team Mortis. Met 'De engelenmoord' probeert hij nu ook het volwassen lezerspubliek te koren, iets wat hij al eerder kon waarmaken op het vlak van televisie als scenarist van 'Onder Vuur' en 'Déjà Vu'.
Korte inhoud
Limburg wordt opgeschrikt door een gruwelijke moord: de achttienjarige Julie Dumoulin werd de keel afgesneden met een stuk vinylplaat van Angèle. Niet veel later wordt haar vriend Oscar dood teruggevonden. Oscars handen zijn afgezaagd en z’n mond is volgepropt met rubber. De gruwel doet denken aan een reeks onopgeloste moorden eind jaren negentig. De jonge, onervaren rechercheur Marjolein De Vriese beseft dat de seriemoordenaar van toen terug is. Haar vader werkte aan de zaak tot vlak voor zijn dood en Marjolein is vastbesloten zijn werk verder te zetten. Samen met de uitgebluste rechercheur Nathan Durnez gaat ze aan de slag bij de federale politie in Brussel. De twee zijn water en vuur, maar de seriemoordenaar kent geen genade. Nathan en Marjolein worden het hele land rondgestuurd in een wreed spel van raadsels en codetaal. Ondertussen blijven er doden vallen…
Oordeel
‘De engelenmoord’ is het eerste deel van een nieuwe thrillerreeks over het Vlaams-Waalse duo Marjolein De Vriese en Nathan Durnez. Auteur Bjorn Van den Eynde scoort meteen met zijn proloog: de jonge Julie Dumoulin wordt vermoord. De toon van het boek is gezet en je voelt dat dit een gruwelijk verhaal wordt. In het eerste hoofdstuk maken we kennis met ons hoofdpersonage: Marjolein De Vriese. Van den Eynde introduceert haar rustig. Stap voor stap onthult hij meer over haar verleden. De trauma’s uit haar jeugd spelen in haar huidige leven een belangrijke rol. Marjolein is namelijk op vroege leeftijd haar vader en zusje verloren. Hoe Van den Eynde haar persoonlijke problemen verwerkt in dit spannende verhaal is simpelweg subliem te noemen.
Hetzelfde geldt ook voor de andere helft van het duo, Nathan Durnez. Hij verschijnt iets later in het verhaal. Een prima keuze, omdat er al heel wat personages aan bod gekomen zijn en je alles even moet laten bezinken. Ondertussen heb je ook de tijd gehad om Marjolein te leren kennen. Je merkt dat Nathan worstelt met zijn verleden en Van den Eynde verrast je met de link tussen Nathan en Marjolein. Beide hoofdpersonages zijn enorm authentiek, menselijk. Ze zijn niet zonder fouten, beleven hun emoties heel intens en zonder taboes, waardoor je niet anders kan dan hen sympathiek te vinden. De dynamiek tussen Marjolein en Nathan zit zo goed: het botst in het begin, je voelt de spanning tussen hen. Van den Eynde maakt je benieuwd naar hoe hun samenwerking zal evolueren.
Naast het feit dat ‘De engelenmoord’ dus een heel sterk boek is op het vlak van personages, is de spanning rond de moordcase ook bijzonder stevig uitgewerkt. Er zijn verschillende verhaallijnen, maar alles is enorm goed met elkaar verweven. De spanningsboog in dit boek blijft echt constant hoog. Van den Eynde heeft duidelijk precies uitgevist welke moord wanneer moet gebeuren. Zo heeft hij een behoorlijk dik boek geschreven zonder dat het dik aanvoelt, want alle actie is netjes verdeeld. Hij laat Marjolein en Nathan door heel België reizen op zoek naar een seriemoordenaar die geen genade kent.
Ook daar schuilt een ander sterk punt van het boek. ‘De engelenmoord’ heeft de Belgische geschiedenis als rode draad, vooral de wanpraktijken van Leopold II. Van den Eynde brengt die gruwel op een toegankelijke, leerrijke manier tot de lezer. Hij verweeft fictie met non-fictie, waardoor het verhaal nooit zwaar aanvoelt. De vele research die duidelijk vooraf is gegaan, doet je lezershart sneller kloppen. Je staat meer stil bij zaken uit onze geschiedenis die te vaak onbesproken blijven en dat is de grootste kracht van lezen: dankzij fictie connectie vinden met de realiteit.
Ten slotte maakt Van den Eynde ‘De engelenmoord’ helemaal af met zijn vlotte, filmische schrijfstijl. Zijn achtergrond als tv-scenarist en regisseur kan hij niet verbergen. De korte, flitsende hoofdstukken voelen aan als filmscènes. Je voelt je echt onderdeel van dit spannende verhaal, dankzij de cursieve woorden begrijp je ook beter wat de personages benadrukken: je hoort ze bijna spreken. Voortdurend is je leestempo hoog, mede ook door het mooie evenwicht tussen geloofwaardige dialogen en meer verhalende alinea’s. De afwisselende vertelstandpunten vormen een mooi geheel, alles vloeit in elkaar over. Als lezer weet je soms meer dan Nathan en Marjolein, maar dat is omgekeerd ook het geval. Je weet nog niet alles over hun verleden. Er is zo veel potentieel met deze personages. Die kans grijpt Van den Eynde ook, hij rondt de moordcase zo goed mogelijk af en het enige wat je afvraagt na ‘De engelenmoord’ is: waar blijft dat tweede deel?
Conclusie
5 sterren
‘De engelenmoord’ heeft alles wat een thriller nodig heeft: een flinke dosis spanning, een vlotte, beeldende schrijfstijl, sympathieke personages en voldoende diepgang. Ongetwijfeld de start van een veelbelovende reeks.
Korte inhoud
Limburg wordt opgeschrikt door een gruwelijke moord: de achttienjarige Julie Dumoulin werd de keel afgesneden met een stuk vinylplaat van Angèle. Niet veel later wordt haar vriend Oscar dood teruggevonden. Oscars handen zijn afgezaagd en z’n mond is volgepropt met rubber. De gruwel doet denken aan een reeks onopgeloste moorden eind jaren negentig. De jonge, onervaren rechercheur Marjolein De Vriese beseft dat de seriemoordenaar van toen terug is. Haar vader werkte aan de zaak tot vlak voor zijn dood en Marjolein is vastbesloten zijn werk verder te zetten. Samen met de uitgebluste rechercheur Nathan Durnez gaat ze aan de slag bij de federale politie in Brussel. De twee zijn water en vuur, maar de seriemoordenaar kent geen genade. Nathan en Marjolein worden het hele land rondgestuurd in een wreed spel van raadsels en codetaal. Ondertussen blijven er doden vallen…
Oordeel
‘De engelenmoord’ is het eerste deel van een nieuwe thrillerreeks over het Vlaams-Waalse duo Marjolein De Vriese en Nathan Durnez. Auteur Bjorn Van den Eynde scoort meteen met zijn proloog: de jonge Julie Dumoulin wordt vermoord. De toon van het boek is gezet en je voelt dat dit een gruwelijk verhaal wordt. In het eerste hoofdstuk maken we kennis met ons hoofdpersonage: Marjolein De Vriese. Van den Eynde introduceert haar rustig. Stap voor stap onthult hij meer over haar verleden. De trauma’s uit haar jeugd spelen in haar huidige leven een belangrijke rol. Marjolein is namelijk op vroege leeftijd haar vader en zusje verloren. Hoe Van den Eynde haar persoonlijke problemen verwerkt in dit spannende verhaal is simpelweg subliem te noemen.
Hetzelfde geldt ook voor de andere helft van het duo, Nathan Durnez. Hij verschijnt iets later in het verhaal. Een prima keuze, omdat er al heel wat personages aan bod gekomen zijn en je alles even moet laten bezinken. Ondertussen heb je ook de tijd gehad om Marjolein te leren kennen. Je merkt dat Nathan worstelt met zijn verleden en Van den Eynde verrast je met de link tussen Nathan en Marjolein. Beide hoofdpersonages zijn enorm authentiek, menselijk. Ze zijn niet zonder fouten, beleven hun emoties heel intens en zonder taboes, waardoor je niet anders kan dan hen sympathiek te vinden. De dynamiek tussen Marjolein en Nathan zit zo goed: het botst in het begin, je voelt de spanning tussen hen. Van den Eynde maakt je benieuwd naar hoe hun samenwerking zal evolueren.
Naast het feit dat ‘De engelenmoord’ dus een heel sterk boek is op het vlak van personages, is de spanning rond de moordcase ook bijzonder stevig uitgewerkt. Er zijn verschillende verhaallijnen, maar alles is enorm goed met elkaar verweven. De spanningsboog in dit boek blijft echt constant hoog. Van den Eynde heeft duidelijk precies uitgevist welke moord wanneer moet gebeuren. Zo heeft hij een behoorlijk dik boek geschreven zonder dat het dik aanvoelt, want alle actie is netjes verdeeld. Hij laat Marjolein en Nathan door heel België reizen op zoek naar een seriemoordenaar die geen genade kent.
Ook daar schuilt een ander sterk punt van het boek. ‘De engelenmoord’ heeft de Belgische geschiedenis als rode draad, vooral de wanpraktijken van Leopold II. Van den Eynde brengt die gruwel op een toegankelijke, leerrijke manier tot de lezer. Hij verweeft fictie met non-fictie, waardoor het verhaal nooit zwaar aanvoelt. De vele research die duidelijk vooraf is gegaan, doet je lezershart sneller kloppen. Je staat meer stil bij zaken uit onze geschiedenis die te vaak onbesproken blijven en dat is de grootste kracht van lezen: dankzij fictie connectie vinden met de realiteit.
Ten slotte maakt Van den Eynde ‘De engelenmoord’ helemaal af met zijn vlotte, filmische schrijfstijl. Zijn achtergrond als tv-scenarist en regisseur kan hij niet verbergen. De korte, flitsende hoofdstukken voelen aan als filmscènes. Je voelt je echt onderdeel van dit spannende verhaal, dankzij de cursieve woorden begrijp je ook beter wat de personages benadrukken: je hoort ze bijna spreken. Voortdurend is je leestempo hoog, mede ook door het mooie evenwicht tussen geloofwaardige dialogen en meer verhalende alinea’s. De afwisselende vertelstandpunten vormen een mooi geheel, alles vloeit in elkaar over. Als lezer weet je soms meer dan Nathan en Marjolein, maar dat is omgekeerd ook het geval. Je weet nog niet alles over hun verleden. Er is zo veel potentieel met deze personages. Die kans grijpt Van den Eynde ook, hij rondt de moordcase zo goed mogelijk af en het enige wat je afvraagt na ‘De engelenmoord’ is: waar blijft dat tweede deel?
Conclusie
5 sterren
‘De engelenmoord’ heeft alles wat een thriller nodig heeft: een flinke dosis spanning, een vlotte, beeldende schrijfstijl, sympathieke personages en voldoende diepgang. Ongetwijfeld de start van een veelbelovende reeks.
1
Reageer op deze recensie
