Vlot geschreven thriller met fijne personages

Schrijven zit in het bloed van Martijn Simons. Hij heeft al romans geschreven (o.a. Het einde van de wereld zoals wij die kennen') en schrijft ook artikelen voor het voetbaltijdschrift 'Hard gras'. Met 'Verboden terrein' wil hij nu de jeugd bekoren.

Korte inhoud
Adam en zijn vrienden Ryan, Julia en Dina werken samen voor een presentatie in de les aardrijkskunde. Hun werkstuk gaat over het verboden terrein achter hun school en het viertal heeft er iets belangrijks over ontdekt. Op de dag van de presentatie is Ryan plots verdwenen. Hij blijkt ontvoerd. Kort daarna verdwijnt ook Julia. Samen met Dina gaat Adam op onderzoek uit. Steeds meer sporen leiden naar een schokkende waarheid. Lukt het Adam en Dina om hun vrienden op tijd terug te vinden?

Oordeel
‘Verboden terrein is de eerste jeugdthriller van Martijn Simons. Het boek start met een mysterieuze proloog waarin het al kort gaat over het verboden terrein achter de school van Adam. De tiener vangt een verdacht gesprek op tussen de toneeldocent en zijn eigen vader, die ook lesgeeft op dezelfde school. Bepaalde personages vertrouw je bijgevolg niet helemaal. Daarna gaan we een paar uur terug in de tijd, naar het begin van de dag. We leren Adam in zijn thuisomgeving kennen en lezen hoe hij naar zijn belangrijke presentatie over het verboden terrein toeleeft. De sfeer is wat gespannen, maar tegelijk laat Simons ons rustig met de nevenpersonages kennismaken in scènes die perfect bij de leefwereld van zijn karakters passen, zoals een les Nederlands of Engels.

Het hele verhaal wordt vanuit Adams perspectief verteld, waardoor de connectie met hem het sterkst is. Hij is een vrij gewone tiener, met herkenbare hobby’s zoals kijken naar voetbal. De dynamiek met zijn vriendin Dina is fijn, ze hebben persoonlijkheden die elkaar mooi aanvullen. Een leuke extra is dat Dina Marokkaans is, zo maakt Simons zijn verhaal multicultureel en realistischer. Samen met Adam en Dina zoek je uit wat er met hun vrienden Ryan en Julia gebeurd is. Je bent echt betrokken bij hun speurtocht, want hun gedachtegang is keurig uitgewerkt. Sommige overgangen van het ene hoofdstuk naar het andere zijn wat bruusk, maar dat remt je leestempo niet af. Door een aantal details word je op het verkeerde been gezet en dat zorgt voor de nodige spanning. Simons heeft de actie in zijn verhaal mooi verspreid. Van dreigbriefjes tot achtervolgingen: je blijft voortdurend geboeid door de dappere tieners.

Toch blijft de rode draad van het verhaal wat wrang aanvoelen. Tieners die ontvoerd worden omwille van een werkstuk, het voelt toch ietwat ongeloofwaardig aan. Gemeentepolitiek speelt bij de presentatie ook een belangrijke rol, maar dat staat misschien iets te ver af van de leefwereld van Simons’ doelpubliek. Tegelijk is het thema actueel, ook al blijft het nog te vaak onbesproken. Wat Simons met zijn verhaal wel heeft kunnen bereiken, is dat jongeren nu misschien iets aandachtiger zullen zijn voor onjuistheden in de politiek en grondtransacties.

Simons zal zijn lezers toch kunnen bekoren met zijn vlotte, heldere schrijfstijl en korte hoofdstukken, ideaal voor jongeren die niet vaak lezen. Zijn taalgebruik past bij dat van de jeugd. Hij schetst herkenbare situaties en slaagt erin om op een subtiele manier z’n lezers iets bij te leren over anagrammen en palindromen, wat eveneens een fijne referentie is naar zijn eigen achtergrond als docent Nederlands. Langzaam vallen alle puzzelstukjes in elkaar en werkt Simons naar het einde van zijn verhaal toe. Dat einde mocht nog iets uitgebreider, wat meer focus op de dader zou fijn geweest zijn. Desondanks is een ‘Verboden terrein’ een degelijke thriller die voor een paar uren leesgenot zorgt.

Conclusie
3,25 sterren
‘Verboden terrein’ is een thriller die heel vlot leest, ook al zijn niet alle gebeurtenissen even geloofwaardig. Simons scoort wel met zijn oog voor detail en fijne personages.