Geslaagd begin van nieuwe thrillerreeks

Simon Mason is een Britse auteur van fictie voor jeugd en volwassenen, hij schrijft ook non-fictie. Met 'Een moord in november' won hij de Betty Trask Award en werd hij genomineerd voor de CWA Gold Dagger.

Korte inhoud
Rechercheur Ryan Wilkins kende geen fantastische jeugd: hij groeide op in een trailerpark. Door wat hij meegemaakt heeft, koestert hij een grote afkeer voor de bevoorrechte elite. Wanneer hij zijn nieuwe partner Ray Wilkins ontmoet, die afkomstig is uit een rijke Nigeriaans-Londense familie, botst het dan ook meteen. Als een jonge vrouw gewurgd wordt teruggevonden in Barnabas Hall, één van de mooiste colleges van Oxford, moet het duo wel samenwerken.

Oordeel
‘Een moord in november’ is het eerste deel van een thrillerserie waarin het duo Ryan Wilkins en Ray Wilkins de hoofdrol speelt. De twee zijn geen broers, ze delen alleen dezelfde achternaam. Het boek start met een behoorlijk lang hoofdstuk waarin auteur Simon Mason de tijd neemt om de sfeer op de universiteit van Oxford te schetsen. We maken kennis met een heleboel personages die later in het verhaal nog zullen terugkomen. In combinatie met de gedetailleerde beschrijvingen van de omgeving is het eerste hoofdstuk relatief moeilijk te verteren, want er komt heel veel info op je af. Op het einde wordt het lijk van een jonge vrouw gevonden en dat is het startschot van de echte actie in het boek.

Zo leren we de aparte, losbandige rechercheur Ryan Wilkins kennen en even later zijn stipte, ambitieuze collega Ray Wilkins. Hun introductie verloopt vrij vlot, Manson benadrukt meteen de verschillen tussen hen, al is hij zuinig met de info over het duo, doorheen het verhaal ontdekken we wie ze zijn. De dynamiek tussen Ryan en Ray is ronduit schitterend. De twee zijn ontzettend verschillend, maar hebben dezelfde gedrevenheid en drang naar gerechtigheid. Alleen gaan ze elk daarmee anders om en dat maakt van hen een boeiend duo. Manson heeft hun karakters heel goed uitgewerkt. Elk detail klopt: het contrast in hun kledingstijl, de communicatie met hun omgeving en met elkaar… Het klassenverschil tussen de twee mannen wordt op die manier stevig benadrukt en dat zorgt voor heel wat boeiende situaties. De snedige dialogen met een vleugje humor doen je glimlachen. Wat ze zeggen, past perfect bij wie ze zijn. Je kan sowieso voor allebei sympathie opbrengen, omdat er ook voldoende op hun privéleven wordt ingegaan.

Beide rechercheurs hebben hun eigen problemen en op het vlak van die persoonlijke verhaallijnen is Manson er zeker in geslaagd spanning te creëren. Ook de case waar Ryan en Ray aan werken, is goed uitgewerkt. Heel de zaak voelt erg realistisch aan, net omdat ze moeilijk vooruitgang maken. De twee moeten veel mensen ondervragen en belanden dikwijls op een dood spoor. Daardoor krijg je als lezer genoeg ruimte om mee te speuren. De spanningsboog is prima, omdat de actie ook relatief goed verspreid is. De rechercheurs moeten moeite doen om iets te bereiken en het opvliegende karakter van Ryan zorgt vaak voor heftige scènes. Manson houdt zo zijn lezers bij de les en heeft een mooie mix gemaakt van pittige dialogen, meer verhalende alinea’s en uitgebreide sfeerschepping. Hier en daar voegt hij nog een ander perspectief van een nevenpersonage toe, waardoor hij de spanning extra opvoert. De overgang naar Ryans of Rays perspectief voelt altijd natuurlijk aan.

Ten slotte scoort Simon Mason met zijn gedetailleerde schrijfstijl, grappige bijnamen die Ryan verzint voor andere personages en Arabische zinnen die het verhaal extra karakter geven. Tussen de heel nauwkeurige beschrijvingen van de omgeving door (die hier en daar toch net iets te uitgebreid zijn) zijn heel belangrijke, actuele thema’s verweven. Zo gaat het over (macht)misbruik, grensoverschrijdend gedrag, druggebruik en de vluchtelingenproblematiek. Die aandacht voor andere culturen en mensen die een moeilijk parcours achter de rug hebben zorgt ervoor dat ‘Een moord in november’ een boek is waarmee iedereen zich kan identificeren. Het benadrukt dat er voor iedereen ruimte moet zijn in onze maatschappij. Manson doet niet aan hokjesdenken, maar weet prima in woorden te vatten hoe onze huidige samenleving eruitziet en wat er verkeerd loopt. De auteur sluit zijn Oxford-thriller af met een relatief goed einde, waar je toch nog verrast wordt. Ook al voelen bepaalde passages iets te verhalend en lijkt niet elke piste even goed afgerond, de epiloog is sowieso een meerwaarde.

Conclusie
4,25 sterren
‘Een moord in november’ is een geslaagd begin van de thrillerreeks over rechercheurs Ryan en Ray. Je raakt meteen betoverd door hun dynamiek en de actuele thema’s zorgen ervoor dat dit verhaal tot de laatste pagina interessant is.