Fijn tussendoortje met uitstekende sfeerschepping

Rachael Lucas wil met haar boeken lezers laten ontsnappen uit hun hectische leven. Ze neemt hen mee naar gezellige, prachtige stadjes waar ze heerlijk kunnen wegdromen. Applemore is zo'n plek, 'Het winterhuisje in Applemore' is het eerste deel van haar Applemore Bay-serie.

Korte inhoud
Van zodra Lachlan Fraser kon, verliet hij het grote Applemore House. Nu zijn vader gestorven is, heeft hij het huis geërfd. Om alles te regelen komt hij opnieuw een tijdje wonen in Applemore. Samen met zijn zussen probeert hij uit te vissen wat ze met het oude, vervallen huis moeten doen. Als Lachlans jeugdvriendin Rilla in de nabijgelegen cottage haar intrek neemt, doet dat meer met hem dan hij had verwacht. Rilla’s vader woonde in de cottage en ze moet het huis leegmaken. Ondanks dat ze veel mooie herinneringen aan Applemore heeft, wil ze zo snel mogelijk weer vertrekken. Oude vriendschappen en verborgen emoties sturen echter de plannen van Lachlan en Rilla in de war…

Oordeel
In de proloog van ‘Het winterhuisje in Applemore’ leren we meteen hoofdpersonage Rilla kennen. Ze is net aangekomen in Applemore. Rachael Lucas maakt een mooie schets van de cottage waar Rilla’s vader woonde, waardoor je al een vleugje van de sfeer in Applemore meekrijgt door die eerste pagina’s. In de volgende hoofdstukken maken we kennis met het andere hoofdpersonage, Lachlan. We komen de drijfveren voor zijn terugkeer naar Applemore te weten. Die korte voorstelling van beide personages en hun levens zijn genoeg om het verhaal boeiend te starten, want je wilt weten hoe ze zullen omgaan met hun problemen in hun geboortedorp.

Door de afwisselende vertelperspectieven krijgen we een uitgebreide inkijk in zowel Lachlans als Rilla’s gedachtegang. De personele hij-verteller is relatief afstandelijk, dus het is wel moeilijk om tot het duo door te dringen. Beiden hebben herkenbare trekjes en emoties, maar ze voelen wat vlak aan. Ook al hebben ze allebei best een pittig verleden achter de rug, toch komt de verwachte diepgang niet helemaal tot z’n recht. Dat komt vooral omdat Lachlan en Rilla niet zo’n duidelijke emotionele evolutie doormaken in het verhaal. De chemie tussen hen lijkt alleen gebaseerd op wat ze voelden voor elkaar tijdens hun jeugd en is zomaar weer aanwezig als ze elkaar na al die jaren terugzien. Dat voelt toch wat te geforceerd. Rachael Lucas doet zeker mooie pogingen door bv. Rilla raad te laten geven aan Lachlan over een belangrijke beslissing in zijn leven, maar dan nog komt de band tussen beide personages niet sterk genoeg over. Op zich snap je wel waarom ze iets voor elkaar voelen, want ze zijn allebei hun ouders verloren en begrijpen elkaar daardoor. Rilla’s moeder leeft wel nog, maar het contact is verwaterd en de moeder van Lachlan stierf vroeg. Het is alleen jammer dat de sterkere chemie tussen Lachlan en Rilla ontbreekt.

Lucas maakt het echter goed door de interessante nevenpersonages. De dynamiek tussen hen en de hoofdpersonages is prima en geeft het verhaal de nodige actie, zeker op momenten dat het dreigt te kabbelen. Familie is één van de hoofdthema’s van het boek en Lucas heeft mooi uitgewerkt dat familie vaak meer is dan een bloedband. Soms voel je je gewoon thuis bij mensen en dat gevoel is heel geloofwaardig op papier gezet. De zussen van Lachlan, de andere dorpsbewoners… iedereen heeft z’n eigen rol in het dorp en past perfect in het plaatje.

De sfeerschepping in Applemore is dan ook het sterkste punt van het boek. Lucas omschrijft heel levendig de omgeving en de gezelligheid van het dorp, waardoor je alles zo voor je ziet. Ze overstelpt je niet met details, zo heb je ook nog genoeg ruimte voor je eigen verbeelding. Applemore voelt echt sprookjesachtig aan. Eigenlijk vergeet je daardoor de kleine inhoudelijke foutjes, zoals de sympathieke Joan die Rilla hielp met opruimen in de cottage, terwijl er enkele pagina’s verder staat dat Rilla Joan al een tijdje niet meer gezien had. Sommige scènes zijn iets te snel afgewerkt, wat wrang aanvoelt met de vage tijdsindeling. Daarnaast beïnvloeden de ietwat lange hoofdstukken je leestempo.

Pas na de helft ben je eigenlijk voldoende ondergedompeld in het verhaal om er echt van te genieten. Het einde bezorgt je een voldaan gevoel en door de hints die je hebt opgemerkt, ben je benieuwd welke personages zullen schitteren in de volgende delen van de serie. De typische ingrediënten van een feelgoodboek zoals een flinke portie humor en sterke chemie tussen de hoofdpersonages mogen hier dan wel ontbreken, toch is ‘Het winterhuisje van Applemore’ een geslaagd begin van de ‘Applemore Bay’-serie.

Conclusie
3,5 sterren
‘Het winterhuisje in Applemore’ is een fijn tussendoortje. De sfeerschepping is uitstekend en daardoor vergeet je dat de sympathieke personages ietwat vlak zijn.