Wederom weer een parel van deze schrijfster

"Met een mengeling van droefheid en melancholie begreep ze nu dat je beter kon treuren om al die geweldige mensen die je kwijtraakte dan ze nooit te hebben gekend."

De nieuwste Melissa Da Costa, wie zat er niet op te wachten? En ik kan je zeggen, ze heeft weer een parel van een verhaal neergezet!

De schrijfster neemt ons mee in het leven van Ambre. Een jonge meid die door een moeilijke en labiele tijd gaat. Na een ingrijpende gebeurtenis gaat Ambre naar de Franse Alpen om daar aan de slag te gaan als seizoenswerker. Een nieuw begin, waar niemand haar kent. Langzaam opent Ambre zich, naar zichzelf en haar omgeving, dankzij de lieve mensen om haar heen die haar steunen. Er ontstaat een liefdevol verhaal vol van vriendschap, drama, nieuwe kansen, eenzaamheid en familie.

Wat heb ik weer genoten! Mélissa Da Costa heeft een ingrijpend verhaal geschreven, waarin ze, naast de ode aan vriendschappen, rauwe thema's niet schuwt. Een mooie balans die ze sterk heeft neergezet.
Er zijn best veel personages in het boek, maar je leert ze allemaal goed kennen. De ontwikkeling van zowel Ambre als de overige personages raken elkaar in het verhaal, en zo groei je met hun allemaal mee.

Ik heb maar één minpuntje te noemen; het vele gebruik van alcohol en andere middelen stond me een beetje tegen. In dit soort verhalen zou ik toch graag zien dat er ook andere manieren zijn om problemen en verdriet op te lossen.

Aan het einde van het boek stond een leuke mededeling; najaar 2026 komt er een vervolg, genaamd 'Als dromen fluisteren'. Nu al zin in!