Ik haat je, of toch niet?

Moira is 42 jaar en haar leven is een puinhoop. Helemaal nu haar nog nauwelijks volwassen dochter verliefd is op de zoon van Frank. Frank, de man waar ze een hekel aan heeft maar met wie ze nu noodgedwongen moet samenwerken om hun kinderen weer uit elkaar te drijven. Eerst moeten ze het eens worden over de manier waarop, en daar is haast bij geboden. Helemaal nu hun kinderen  in een impuls hebben besloten om te trouwen. Ze hebben een waterdicht plan bedacht, totdat hun gefrustreerde kinderen besluiten weg te lopen. Naar Griekenland. En de ouders zijn niet uitgenodigd... 
Moira en Frank reizen ze achterna en al snel komen ze erachter dat de omgeving prachtig is. Het is een omgeving om verliefd te worden, het is dat haar huidige gezelschap zo irritant is... 
 
Ik haat je, of toch niet? wordt geschreven vanuit het ik-perspectief van Moira. Moira’s leven staat op zijn kop, wanneer ze erachter komt dat haar echtgenoot is vreemdgegaan. Wanneer haar dochter aangeeft een vriend te hebben, en dit al snel serieuze vormen aanneemt, is ze vastbesloten: ze moet hen uit elkaar drijven. De besluit een bondje te maken met Frank, de vader van Aiden, de jongen waar haar dochter Harriet als een blok voor is gevallen. Frank blijkt alleen een enorme klootzak te zijn, en Moira moet er alles aan doen om met hem samen te kunnen werken. Dat dit haar de nodige energie kost, krijg je op een humoristische manier mee. Dit komt doordat je veel van Moira haar gevoelens en gedachten meekrijgt tijdens het lezen van het boek. Moira heeft de nodige humor en sarcasme in zich, iets wat ik altijd erg kan waarderen en ervoor zorgde dat ik me met momenten ook met haar kon identificeren. De innerlijke strijd die ze voert krijgt de lezer goed mee, wat ook zorgt voor de nodige compassie.
 
Mason heeft een vlotte, beeldende en humoristische schrijfstijl, wat maakt dat je het boek blijft lezen. De personages zijn op een mooie manier weergegeven. Wat ik een pluspunt vind, is dat de personages zelf ook het nodige hebben meegemaakt. Ook dit komt in het boek naar voren, wat het een realistische touch geeft. Daarnaast geeft het Ik haat je, of toch niet? extra diepgang. De hilarische taferelen en de sarcastische grappen maakten dat ik een aantal keer hardop heb moeten lachen tijdens het lezen van het boek. 
 
Ben je op zoek naar een zomerse feelgood, waarbij humor een prominente rol speelt? Pak dan zeker Ik haat je, of toch niet? op. Ik ben erg benieuwd wat Mason nog meer voor ons in petto heeft! 

‘Ik krijg een vreemd gevoel in mijn buik. Je zou denken dat het vlinders zijn, maar aangezien ik een enorme hekel heb aan de man, besluit ik dat het buikgriep moet zijn.’ p63

Ik ontving het boek via de uitgeverij. Dit beïnvloed mijn mening niet.