Volwassen fantasyroman voor de geoefende lezer

Quentin is een briljante 17-jarige maar mist het een en ander in zijn leven. In de ban van fantasyromans die zich afspelen in het magische land Fillory valt zijn huidige leven erg tegen. Tot hij op een dag geconfronteerd wordt met magie en alles waar hij ooit op hoopte echt blijkt te zijn. Maar hoe mooi is het leven nu echt als je magie kan gebruiken?

Lev Grossman creëert hiermee een situatie die vele van ons zich kunnen voorstellen, zelf ben ik opgegroeid met Harry Potter en vaak verplaatste ik me in die wereld omdat deze gewoon leuker was dan het leven zelf. Het boek komt daarnaast met een vraagstuk waarin te veel fantasyromans niet bij wordt stilgestaan. Als je namelijk alles kan bereiken met magie, wat moet je dan nog doen met je leven?
Het boek gebruikt vervolgens alle bekende fantasy boeken om zo een verhaal neer te zetten wat aanspreekt tot je verbeelding, je terugbrengt naar gevoelens van dat je een jonge tiener was maar toch ook echt op jou als volwassene gericht is. Dit is dan een fantasyroman gebaseerd op boeken als Narnia en Harry Potter maar door het centrale vraagstuk voelt dit meer aan als een midlife-crisis die uitgebreid beschreven wordt en wat je doet als volwassenen om er mee om te gaan.
Hoewel het tempo in het boek razendsnel is, op de helft van het boek heeft Quentin 4 jaar van de toverschool afgerond, is het boek langzaam geschreven, zelf had ik dan ook erg veel moeite om er goed in te komen. Nadat ik eenmaal goed en wel in het boek zat kon ik deze ook niet meer neerleggen.

Dit boek is dan ook niet geschikt voor de beginnende fantasy lezer maar als liefhebber van het genre en iemand die elk verhaal van mislukking tot held gelezen heeft is dit een hele fijne afwisseling.