Lezersrecensie
In één woord: genoten!
Rachel Lynn Salomon geeft iedere Nederlander een cadeautje: Nederland zien door de ogen van een toerist. Want wie van jullie heeft ooit opgemerkt dat onze gootstenen klein zijn? Dit verhaal is heerlijk door de moedige keuzes en de tal van grappige, chaotische situaties. Daarnaast is What happens in Amsterdam een ode aan Amsterdam en de Amsterdammer.
Vanaf het eerste hoofdstuk was ik fan van Dani. Ik vind haar ontzettend stoer en moedig. Tegelijkertijd leefde ik enorm met haar mee. Vooral door de manier waarop mensen omgaan met haar uiterlijke kenmerk. Ik zou willen dat iedereen is zoals Roos, de zus van Wouter: onbevooroordeeld.
Het verhaal van Dani en Wouter vind ik heerlijk. Het verleden is essentieel, het ouderlijke ‘toezicht’ is aanwezig, net als de spice. Dit verhaal is vermakelijk, soms iets ongeloofwaardig, maar dat maakt het verhaal des te grappiger.
In What happens in Amsterdam worden Amsterdam, Nederland en Nederlanders een beetje platgeslagen. Ik heb genoten van de beschrijvingen van voor mij alledaagse zaken/dingen, in het bijzonder die van de bakfiets.
Dit boek voelt voor mij aan als de reactie op Lubachs ‘America first, The Netherlands second’. Alleen dan met een kleine knipoog dat Nederland eigenlijk op nummer één hoort te staan.
Vanaf het eerste hoofdstuk was ik fan van Dani. Ik vind haar ontzettend stoer en moedig. Tegelijkertijd leefde ik enorm met haar mee. Vooral door de manier waarop mensen omgaan met haar uiterlijke kenmerk. Ik zou willen dat iedereen is zoals Roos, de zus van Wouter: onbevooroordeeld.
Het verhaal van Dani en Wouter vind ik heerlijk. Het verleden is essentieel, het ouderlijke ‘toezicht’ is aanwezig, net als de spice. Dit verhaal is vermakelijk, soms iets ongeloofwaardig, maar dat maakt het verhaal des te grappiger.
In What happens in Amsterdam worden Amsterdam, Nederland en Nederlanders een beetje platgeslagen. Ik heb genoten van de beschrijvingen van voor mij alledaagse zaken/dingen, in het bijzonder die van de bakfiets.
Dit boek voelt voor mij aan als de reactie op Lubachs ‘America first, The Netherlands second’. Alleen dan met een kleine knipoog dat Nederland eigenlijk op nummer één hoort te staan.
1
Reageer op deze recensie