Lezersrecensie
Een anticlimax
Zij die achterbleef is een boek met veel potentie. Dit komt door de onderwerpen zoals moederschap, adoptie, eenkindpolitiek en immigratie. De onderwerpen werden verkend, maar de verdiepingsslag ontbrak. Daarnaast vond ik het verhaal vrij doorzichtig en soms te toevallig.
Jasmine arriveert in NYC zonder geld en familie. Ze heeft haar kleine Chinese dorp achter zich gelaten toen ze haar gewelddadige echtgenoot ontvluchtte. Nu is ze hier, wanhopig op zoek naar de dochter die haar werd afgenomen bij de geboorte.
Rebecca daarentegen heeft het gemaakt: ze is een succesvolle redacteur, heeft een prachtig huis, een knappe man en een geadopteerde Chinese dochter. En een nanny om de balans tussen werk en familie te bewaren.
Ik koop vaak gericht een boek, maar Zij die achterbleef was een impulsaankoop. Het boek leek helemaal in mijn straatje te passen. Ik begon in ieder geval enthousiast met het lezen van het boek.
Laat ik voorop stellen dat de onderwerpen erg interessant zijn: eenkindpolitiek, moederschap en adoptie. Daarnaast vind ik het mooi dat vrouwelijk intuïtie een prominente rol in het boek inneemt. Ook de verschillen tussen Rebecca en Jasmine zetten een bepaalde toon: rijkdom vs. armoede, moeder vs. kinderloos, thuis kunnen komen vs. op zoek zijn naar een nieuw thuis. De vrouwen lijken lijnrecht tegenover elkaar te staan. Een vriendschap tussen beide vrouwen zou bijzonder zijn en hun blikken kunnen verbreden. Die vriendschap kwam alleen niet.
Het boek heeft twee verhaallijnen, namelijk die van Jasmine en Rebecca. De verhalen lijken wel twee aparte boeken, misschien was dat een beter idee geweest. Zo had Jasmines verhaal kunnen gaan over een vrouw die aan de eenkindpolitiek ontsnapt, maar wel tegen een hoge prijs. En Rebecca’s verhaal over de harde uitgeverswereld. De verhalen kwamen maar niet samen.. tot je het linkje zag.
Het linkje vond ik (te) gemakkelijk en ongeloofwaardig. Ik kan dan ook niet anders concluderen dat het een anticlimax voor mij is.
Het einde was te snel en het verhaal werd ineens een soort thriller. Naar mijn mening paste dit niet.
Ik weet niet of ik snel nog een boek van deze auteur zou oppakken.
Jasmine arriveert in NYC zonder geld en familie. Ze heeft haar kleine Chinese dorp achter zich gelaten toen ze haar gewelddadige echtgenoot ontvluchtte. Nu is ze hier, wanhopig op zoek naar de dochter die haar werd afgenomen bij de geboorte.
Rebecca daarentegen heeft het gemaakt: ze is een succesvolle redacteur, heeft een prachtig huis, een knappe man en een geadopteerde Chinese dochter. En een nanny om de balans tussen werk en familie te bewaren.
Ik koop vaak gericht een boek, maar Zij die achterbleef was een impulsaankoop. Het boek leek helemaal in mijn straatje te passen. Ik begon in ieder geval enthousiast met het lezen van het boek.
Laat ik voorop stellen dat de onderwerpen erg interessant zijn: eenkindpolitiek, moederschap en adoptie. Daarnaast vind ik het mooi dat vrouwelijk intuïtie een prominente rol in het boek inneemt. Ook de verschillen tussen Rebecca en Jasmine zetten een bepaalde toon: rijkdom vs. armoede, moeder vs. kinderloos, thuis kunnen komen vs. op zoek zijn naar een nieuw thuis. De vrouwen lijken lijnrecht tegenover elkaar te staan. Een vriendschap tussen beide vrouwen zou bijzonder zijn en hun blikken kunnen verbreden. Die vriendschap kwam alleen niet.
Het boek heeft twee verhaallijnen, namelijk die van Jasmine en Rebecca. De verhalen lijken wel twee aparte boeken, misschien was dat een beter idee geweest. Zo had Jasmines verhaal kunnen gaan over een vrouw die aan de eenkindpolitiek ontsnapt, maar wel tegen een hoge prijs. En Rebecca’s verhaal over de harde uitgeverswereld. De verhalen kwamen maar niet samen.. tot je het linkje zag.
Het linkje vond ik (te) gemakkelijk en ongeloofwaardig. Ik kan dan ook niet anders concluderen dat het een anticlimax voor mij is.
Het einde was te snel en het verhaal werd ineens een soort thriller. Naar mijn mening paste dit niet.
Ik weet niet of ik snel nog een boek van deze auteur zou oppakken.
1
Reageer op deze recensie
