Beklemmend goed

De omgeving, het landhuis, het dorp en het mysterie rondom de verdwijningen is goed voelbaar. Een beklemmend gevoel tijdens het lezen kruipt onder je huid. Ondanks dat gevoel komt het verhaal langzaam op gang.

Een goede algemene beschrijving wordt er neergezet van de verschillende personages, maar deze komen uiteindelijk heel verrassend uit de hoek. De demonen van Ras, maar vooral van Raven zijn levensecht neergezet. Knap gedaan van Lieneke Breugel.

“Op naar jouw dag, mooie Rave! Jouw laatste etmaal op aarde” blz. 79

Een sterke tweede helft maakt de trage start goed. Ook hier lijkt niets wat het uiteindelijk blijkt te zijn. De spanning dondert voort tot een echte climax. Het einde zit mooi in elkaar. Niet te kort, niet te lang en geen onbeantwoorde vragen.

“Op ooghoogte dansen de nevelslierten rond, voor een groot deel de omgeving verbergend…hem verbergend voor haar” blz. 177

De trage start maakt het voor mij 4 * Dat vond ik echt jammer. Het is een goed verteld verhaal. Ras Mus zou de vrienden van afdeling Q (auteur: Jussi Adler Olsen) best tegen kunnen komen.