Maakt weinig indruk

De Huismeester is het zesde boek in de serie over detectivebureau MaRiT van Marit Johansen. Esther Vermeulen heeft deze keer een actueel thema in haar boek gebruikt: gameverslaving. Zij probeert er in dit boek dan ook mede op te wijzen welke gevaren een dergelijke verslaving met zich mee kan brengen en tevens wat dit voor gevolgen kan hebben in de relatie tussen ouders en kind. De situering van het verhaal is identiek aan de eerdere verhalen, Rotterdam en omgeving. Bekend terrein voor Vermeulen. Ook nu heeft zij zich terdege in haar onderwerp verdiept onder andere middels gesprekken met mensen van Forensische Opsporing en de Zeehavenpolitie.

Het verhaal begint nogal cryptisch. ‘Ergens’ wordt er een spel gespeeld dat draait om ‘De Huismeester’, maar wat is de opzet van het spel en wie is de speler die dit spel zo fanatiek speelt? Dat alles wordt (uiteraard) in een van de volgende hoofdstukken uit de doeken gedaan. Het spel ‘De Huismeester’ blijkt een HCG (Hard Core Game) te zijn en Mat Horn is een van de velen die dit spel speelt. Samen met zijn (speel)vrienden Aaron en Karl organiseert hij een weekendje gamen in het vakantiehuisje van zijn ouders. Maar als hij na dit weekendje niet op school verschijnt, alarmeert zijn moeder in eerste instantie de politie.

Als zij niet meteen in actie willen komen (Mat is tenslotte 18 jaar en zal wel weer op komen dagen) belt ze Marit. Samen gaan ze naar het vakantiehuisje. Daar treffen ze wel de spullen aan van Mat, maar Mat zelf kunnen ze niet vinden. Als na 24 uur de politie tóch in actie komt, blijft ook Marit zich, samen met haar partner Patrick, met deze zaak bezighouden. Later zien zij zich zelfs genoodzaakt de hulp aan te nemen van iemand van wie Marit nooit gedacht had dat zij deze persoon nog zou willen ontmoeten, maar nood breekt wetten en samen zetten ze alles op alles om te achterhalen wat er met Mat is gebeurd. 

Esther Vermeulen heeft een simpele, soms zelfs kinderlijk eenvoudige manier van schrijven. Mede daardoor is De Huismeester geen hoogdravend boek en geen diepgaand verhaal. Vanwege het feit dat er te vaak en te veel gebruik gemaakt wordt van beschrijvingen van alledaagse dingen, zit er geen vaart en te weinig spanning in het verhaal en blijft het ook allemaal te oppervlakkig. Aan het einde probeert Vermeulen nog een wending aan het verhaal te geven, wellicht om te proberen er nog iets van spanning in te brengen, maar zelfs dit mag helaas niet baten. 

Marit maakt gaandeweg het onderzoek opvallend veel fouten (hoe vaak wordt het woordje ‘dom’ wel niet gebruikt). Ze ziet veel dingen over het hoofd en ook Patrick is niet altijd even oplettend. De nogal abrupte omslagen in het doen en denken van Marit maken het verhaal ook niet geloofwaardiger. Marit moet (bijvoorbeeld) in dit verhaal zien om te gaan met gebeurtenissen uit het verleden omdat zij tijdens het onderzoek ongewild geconfronteerd wordt met een persoon die haar veel verdriet heeft gedaan. Zij stapt nogal redelijk eenvoudig over haar rancunes heen en er ontwikkelt zich zelfs op wel héél korte tijd een goede relatie tussen hen beiden. De wrok die zij tegen deze persoon koesterde is wel erg snel verdwenen en een verdere samenwerking wordt zelfs niet uitgesloten. 

De Huismeester maakt geen indruk en de inhoud blijft helaas niet lang hangen. Hopelijk omvat haar volgende boek De mysterieuze inbraken, waarvan al een fragment in De Huismeester te vinden is, een spannender verhaal.