Aardig debuut

Voor Karin Belt is De Midlifeclub haar debuutroman. Belt (1970) is historica, werkt als stewardess en ze woont met haar man en twee kinderen in een Vinex-wijk in Eindhoven. Dit wetende worden opeens een heleboel beschrijvingen in het boek duidelijk(er). We weten nu in ieder geval waar en hoe Belt haar inspiratie voor dit verhaal opgedaan heeft.

Femke is getrouwd met Peter en moeder van (in dit geval) 3 kinderen: Thirsa, Ruben en Harm. Zij is in de loop der jaren veranderd in een ‘sjofele moeke’. Nadat Rutger een affaire heeft gehad, verhuist het gezin van Maarssen naar het geboortedorp van Femke in Brabant, waar haar zus Mein een restaurant heeft. Dan komt ze er via Thijs, de nieuwe buurman, achter dat ze als twee druppels water lijkt op Hazel, een vriendin van de buren, die plotsklaps verdwenen is. Tijdens een verjaardagsfeestje van Alies, de vrouw van Thijs, doet zij Femke een voorstel. Alies, Demi, Loubna en de nu verdwenen Hazel hadden een motorclubje, de midlifeclub. Nu Hazel er niet meer is wil Alies dat Femke haar plaats inneemt. Ze gaan voor twee weken naar Frankrijk, de plek waar Hazel verdwenen is, en waar de midlifeclub normaal gesproken twee keer per jaar in een huisje van de ouders van Alies verblijft. Daar komt ieder van hen zichzelf tegen en daardoor komen ook zorgvuldig bewaarde geheimen uit het verleden naar boven.

Het verhaal is eigenlijk één lange aanloop naar de nogal korte plot. De huwelijksperikelen van Femke en Rutger, de ontwikkelingen in de nieuwe vriendschappen van Femke, de voorbereidingen op de reis naar Frankrijk en het grootste deel van hun verblijf aldaar domineren het boek. Spanning is er nauwelijks; er wordt hier en daar een poging toe gedaan, maar ook niet meer dan dat. De spanning lijkt ondergeschikt aan de ‘vrouwenprobleempjes’ waar de leden van de midlifeclub mee te maken krijgen: ouder worden, het idee dat je leven tussen je vingers door glipt, niet zeker weten welke kant je uit wil met je leven en of je er wel alles uit haalt, maar ook jaloezie, vreemdgaan, onzekerheid, verlies en angst. Heel herkenbaar voor veel vrouwen tussen de pakweg 40 en 55.
Alle vrouwen van de midlifeclub hebben zo hun eigen problemen en doen er alles aan om deze problemen tijdens hun twee weken durende vakantie te vergeten. Alles mag, alles kan en zo genieten ze, ieder op hun eigen manier, van dingen die ze thuis niet (kunnen) doen.

Het verhaal leest vlot weg en de beschrijvingen, zeker die van de omgeving van hun huisje in Frankrijk, zijn dusdanig, dat je je er helemaal bij in kunt leven.
De plot, hoe kort ook, is verrassend, want waar je als lezer door gebeurtenissen en aanwijzingen in een bepaalde richting gaat denken, pakt een en ander toch anders uit.
Ondanks dit alles is De Midlifeclub niet meer dan een aardig debuut van Karin Belt en verre van een baanbrekende, originele of complexe thriller.