Een nieuw verhaal rond Mendonck en Deleu maar niet het beste

Zijn geboorteplaats Mechelen is wederom grotendeels het decor van het verhaal dat Luc Deflo ontvouwt in Schatje. De start is ietwat ongebruikelijk: we ‘maken kennis’ met de ontboezemingen van een moordenaar: hoe hij/zij ertoe gekomen is; wat de voorbereidingen waren en hoe hij/zij zijn/haar doel wenst te bereiken.  

Dan gaat het verhaal verder met Myrthe Ackermans, die ’s avonds een (geheim) afspraakje heeft met haar vriendje Tom. Dit afspraakje vindt plaats in een oude, afgelegen bunker. Wanneer ze niet meer thuis komt, waarschuwt haar moeder de politie. Het lichaam van Myrthe wordt later, toevalligerwijs, in de buurt van de bunker gevonden.  

Deflo vervolgt zijn verhaal met René Pelgrims. Hij heeft een afspraak met Matthias, zijn man, die iets goed te maken heeft na een affaire. Maar, ook deze afspraak loopt niet zoals verwacht.  

Het team van rechercheurs, Nadia, Dirk en een aantal van hun collega’s, gaat aan de slag, maar ze worden keer op keer weer ‘verrast’ door nieuwe gebeurtenissen en het lijkt alsof ze alleen maar achter de feiten aan blijven hollen.  

Een nieuw verhaal rond Nadia Mendonck en Dirk Deleu. Een verhaal dit keer waarin sociale media en mobiele telefoons een grote rol spelen. Zeker een actueel thema, maar niet echt origineel. Het laat wel weer zien wat voor belangrijke rol de sociale media kunnen hebben op iemands leven óf dood. Voor dit boek deed Deflo dan ook gedegen onderzoek naar (voornamelijk) het gebruik van apps. Op het moment dat iemands smartphone (o.d.) in verkeerde handen valt, kan dat wellicht gevaar opleveren, los van mogelijke hacks.  

Er gebeurt ontzettend veel in Schatje en het lijkt een bijna onmogelijke opgave voor Nadia en Dirk om de zaken op te lossen. Maar, zoals vaker, komt er toch op enig moment een aanknopingspunt én wat toeval om de hoek kijken en voilà, de dader wordt ontmaskerd.  

‘In se’ (een uitdrukking die Deflo regelmatig gebruikt) is Schatje zeker geen slecht geschreven boek. Zoals gezegd gebeurt er veel en het rechercheteam is hierdoor in rep en roer. Tóch zijn er al betere boeken van Deflo’s hand verschenen. Natuurlijk zijn bij elk nieuw boek de verwachtingen weer hooggespannen. Maar, ook gerespecteerde schrijvers kunnen niet altijd aan deze hoge verwachtingen voldoen.  

Wat de spanning betreft: deze komt pas aan het einde van het boek en zelfs dan loopt de plot eigenlijk met een sisser af, waardoor je als lezer met een (kleine) kater achterblijft. Hier en daar zijn ook wat onvolkomenheden, tegenstrijdigheden in het verhaal te vinden. Wat slordigheidjes die eigenlijk niet zouden mogen.  

In Schatje ligt de nadruk niet zozeer op de personages die de zaak moeten onderzoeken of de slachtoffers, maar meer op de dader(s). Deflo geeft hem/haar gaandeweg het verhaal de mogelijkheid zijn/haar gedachten te etaleren om daarmee een inkijkje te geven in zijn/haar ziel én gedachtewereld. In zekere zin interessant, zeker gezien het feit dat door deze dader(s) alles tot in de finesses was uitgedacht. Dit soort psychologische ‘spelletjes’ kunnen we wel aan Deflo overlaten. Maar, (gelukkig) maken ook goed voorbereide daders wel eens fouten en dat is een van de redenen dat ook in Schatje het recht tóch weer zegeviert.