Een gedegen verhaal met een ietwat te abrupt einde

Mary Higgins Clark (1927!), koningin van de spanning, zoals haar bijnaam in de Verenigde Staten luidt, levert met Een tweede kans alweer het vijfde boek af met Laurie Moran in de hoofdrol. Daarnaast zijn er tientallen boeken van haar hand verschenen die in Amerika (maar ook in verschillende Europese landen) bestsellers zijn en nog steeds herdrukt worden. Om een voorbeeld te geven: Haar debuut Waar zijn de kinderen (uit 1975) is nu al in de 75e druk. Haar dochter, Carol Higgins Clark, is in de voetsporen van haar moeder getreden en moeder en dochter hebben ook samen enkele boeken geschreven. Een tweede kans schreef zij samen met Alafair Burke, met wie zij in het verleden al vaker samenwerkte.  

In de proloog van Een tweede kans wordt het overlijden van Virginia Wakeling beschreven. Virginia is een 68-jarige weduwe met twee kinderen, twee kleinkinderen en een vriend die 20 jaar jonger is. In het Metropolitan Museum of Art wordt een benefietavond georganiseerd. Virginia is daar ook bij aanwezig als bestuurslid van het museum. Aan het einde van de avond vindt een hardloper haar lichaam in de sneeuw. Ze is van het dak van het museum gevallen, óf geduwd.  

Drie jaar later maken we kennis met Laurie Moran, producent van ‘Verdacht’ een misdaadprogramma. Na een samenwerking met Alex Buckley is nu Ryan Nichols de presentator van het programma. Hij is het ook die een nieuwe zaak voor het programma voorstelt: de moord op Virginia Wakeling. In eerste instantie heeft Laurie hier zo haar bedenkingen bij, maar na een gesprek met Ivan Gray, de toenmalige vriend van Virginia, gaat ze toch overstag. Na een gesprek zegt ook de familie van Virginia hun medewerking aan het programma toe evenals andere belanghebbenden. Gaandeweg de voorbereidingen en de opnames voor het programma, begint er zich een gedachte bij Laurie te ontwikkelen en probeert zij, door alle losse eindjes aan elkaar te knopen, de dader(s) te ontmaskeren.  

Het verhaal in Een tweede kans leest vlotjes weg. De schrijfstijl is eenvoudig en toegankelijk. Spanning ontbreekt, maar de opbouw van het verhaal is goed. In eerste instantie wordt er stapje voor stapje naar de ontknoping toegewerkt. Maar dan zet Higgins Clark opeens reuzenstappen richting het einde van het boek. Bepaalde ontwikkelingen gaan opeens wel heel erg snel en Laurie’s gedachten over wie de moordenaar(s) van Virginia zou(den) kunnen zijn, komen in een stroomversnelling terecht. Ook hangt de ontknoping van het verhaal iets té veel af van toevalligheden. Laurie krijgt (bijna) in haar eentje voor elkaar wat de politie in drie jaar niet lukte.  

In het verhaal is er ook ruimte voor het privéleven van Laurie. Haar man is vermoord en ze heeft een zoontje van negen, Timmy. Haar vader neemt een deel van de opvoeding van Timmy op zich en kan haar, als oud-medewerker van de NYPD, ook nog helpen en adviezen geven. Tijdens de periode dat Alex Buckley het programma ‘Verdacht’ presenteerde, is er een relatie tussen beiden ontstaan, maar Laurie weet hier niet goed raad mee. Zeker gezien het feit dat ze elkaar, na een fikse ruzie, niet meer gezien hebben. Haar vader en zoontje, de medewerkers van haar programma en de familieleden van Virginia Wakeling zijn goed gekozen. Zij vullen het verhaal aan en leveren allen, in positieve of negatieve zin, hun eigen bijdrage. Zij staan allemaal weliswaar in de schaduw van Laurie, maar leveren toch een belangrijke inbreng.  

Een tweede kans is geen boek dat ervoor zorgt dat je op het puntje van je stoel zit, maar een echte whodunnit met een (grotendeels) gedegen verhaal dat ervoor zorgt dat je je even kunt onderdompelen in het leven van een rijke familie met al haar besognes en de crew van een tv-programma die alles op alles zet om hun kijkers waar voor hun geld te geven.