Er gebeurt (te) veel in 'De zaak tegen Alex Cross'

In De zaak tegen Alex Cross gebeurt veel, heel veel. Er spelen twee belangrijke zaken: de eerste is de rechtszaak tegen Alex Cross en de tweede is een zaak die te maken heeft met een (groot) aantal vermissingen/ontvoeringen van jonge meisjes. Tussen deze zaken door voegt James Patterson nogal wat andere verhaallijntjes toe. Eigenlijk té veel. Ze leiden namelijk vaak af van de twee belangrijkste verhaallijnen en zorgen er ook vaker voor dat deze veelal ondergesneeuwd raken en dat is ontzettend jammer. Ook voor wat de spanning betreft. Je voelt namelijk dat de spanning toeneemt op het moment dat een van de twee hoofdzaken wat uitgebreider beschreven wordt en meer uitgediept wordt. Mede daardoor is zeker aan het einde de spanningsboog hoog te noemen.  

Even terug naar de inhoud. Het verhaal begint met de 12-jarige Timmy Walker die op zijn iPhone4 filmpjes maakt om deze vervolgens aan een website te verkopen. Maar op een avond gaat het mis en wordt hij betrapt. Dat heeft vergaande gevolgen. De rechtszaak tegen Alex Cross staat vervolgens op het punt van beginnen. Hij wordt beschuldigd van twee moorden en één poging tot moord. Zelf geeft hij aan dat hij heeft gehandeld uit zelfverdediging. Aan zijn advocaat de taak dit te bewijzen. In de tijd dat deze rechtszaak loopt, start Alex, als psycholoog, zijn eigen praktijk met een keur aan cliënten als gevolg.  

John Sampson, de partner van Alex, krijgt ook een en ander voor zijn kiezen en moet, samen met zijn nieuwe partner Ainsley Fox, meteen vol aan de bak. Gezien het feit dat de samenwerking met zijn nieuwe partner niet altijd optimaal verloopt, schakelt hij tóch de geschorste Alex in, met alle gevolgen van dien. Ook gaat Alex vaak (zonder dat Bree, zijn vrouw, hiervan op de hoogte is) alleen op pad om onderzoek te doen.  

Natuurlijk kennen de trouwe lezers van de Alex Cross-serie hem, zijn familie en collega’s. Maar ook nu, en zeker door de zaak die tegen hem is aangespannen, leren we tóch weer een andere kant van hem kennen. Desalniettemin blijft de ‘oude’ Alex Cross ook overeind: nooit opgevend, het noodlot tartend, grenzen opzoekend, tegen onrecht vechtend en zijn familie tot het bittere eind steunend. Maar, feit is dat de rechtszaak hem niet in de koude kleren gaat zitten en hij is dan ook blij met de steun die hij op zijn beurt van familie en collega’s krijgt.          

De rechtszaak zelf kent op enig moment een typische, nogal ongeloofwaardige wending en wel door de manier waarop én door wie bewijsmateriaal aangeleverd wordt. De uitleg omtrent dit bewijsmateriaal is nogal technisch en voor een leek moeilijk te volgen.  

Eigenlijk is De zaak tegen Ales Cross een boek met twee gezichten: de twee belangrijke verhaallijnen (die meer belicht hadden kunnen worden waardoor er wellicht meer spanning en continuïteit in het verhaal had gezeten) versus de vele andere verhaallijnen die ingebracht zijn (die vaak afleiden en de spanning verminderen). Tóch weet Patterson uiteindelijk (bijna) alle verhaallijnen af te ronden en dat is dan wel weer een pluspunt. Het sterkste punt van het boek is zonder meer het slot. Spannend tot het laatst aan toe en alle hoofdpersonen zijn erbij betrokken. Jammer dat Patterson dit niet in het hele verhaal doorgetrokken heeft, dan zou het écht een thriller van formaat zijn geweest.