Weinig indrukwekkend eerste deel van vierdelige misdaadserie

Ommekeer is het eerste boek van Sophie Ester, pseudoniem van Kirstin Rozema, in het thrillergenre. Eerder schreef zij al kinderboeken en feelgoodromans.  

In de proloog van Ommekeer vertelt Carol Donewell-Vandoren wat er rond 1979 in San Fransisco gebeurde. Haar ouders kwamen om vanwege (naar alle waarschijnlijkheid) een wraakactie omdat Carol’s vader een dag eerder een man had gearresteerd. Ook deze arrestant en een aantal agenten van het bureau Richmond Station worden door deze wraakactie omgebracht. Vanaf dat moment gaat alles razendsnel. Aangezien de verdachte van deze aanslagen het ook op de kinderen gemunt heeft omdat hij denkt dat ook zij een en ander weten, worden Carol en haar broers Steven, Jamey, Robin en Vincent naar New York overgevlogen. Daar zijn ze veilig. Toch? In ieder geval tot 23 juni 1985. Die dag zet het leven van Carol en haar broers wederom helemaal op zijn kop. Niemand kan zich voorstellen hoe de gebeurtenissen op deze dag van invloed zullen zijn op hun verdere levens.  

Het verhaal wordt, door gebruik te maken van een bijzonder perspectief, grotendeels door Carol verteld. Zij wil namelijk een boek schrijven over de gebeurtenissen in haar leven en dat van haar broers. In een aantal flashbacks geeft zij deze gebeurtenissen weer. Het verhaal switcht daardoor, niet alleen tussen heden en verleden, maar ook tussen de diverse personages. Het leven van haarzelf en van haar broers komt, vanaf het moment van de aanslag op hun ouders, in afzonderlijke hoofdstukken aan de orde. Dit zorgt ervoor dat het verhaal hier en daar nogal onoverzichtelijk wordt.  

Het verhaal dat Carol vertelt, is vaak ook té onwaarschijnlijk. Heel veel toevalligheden, wendingen en ingewikkelde zaken die op een vreemde manier geregeld (kunnen) worden en dat ook nog eens in een heel kort tijdsbestek. Ook beslissingen, met vaak verstrekkende gevolgen, worden van het ene op het andere moment genomen.  

De personages worden niet echt uitgediept. Hier en daar worden er wat emoties beschreven, maar verder dan dat gaat het meestal niet. Carol zet de gebeurtenissen op een rijtje en plaatst er hier en daar wat kanttekeningen bij. Te weinig om je écht betrokken te voelen. Daarbij ontbeert het verhaal helaas ook nog elke vorm van spanning. Ester slaagt er niet in om deze spanning op te roepen, waardoor je als lezer zeker niet meegezogen wordt in de (wel) vaak bizarre belevenissen in het leven van Carol en haar broers.  

Gezien het feit dat Ommekeer het eerste deel is van een vierdelige reeks misdaadromans, is de plot dusdanig geschreven dat er inderdaad mogelijkheden zijn voor een vervolg. Hoewel ook gezegd moet worden dat de plot verre van origineel is.  

Vraag is echter wat Ester nog bedenkt om de andere drie delen mee te vullen en hoe ze wél spanningsopbouw in de volgende drie delen aanbrengt. De tijd zal het leren.