Een gemiste kans...

Valerie Geary vertelt in haar eerste roman Het stille zusje het verhaal van Sam (15) en Ollie (10), twee zusjes. Hun moeder is net een maand dood en ze wonen nu bij hun vader Bear. Het verhaal begint met de vondst, door Sam en Ollie, van het lichaam van een overleden vrouw in een poel. Zij vertellen hier in eerste instantie niets over tegen hun vader, maar als ze een vreemd jack aantreffen in een tas van hun vader en de dag erna hulpsheriff Santos langskomt met rechercheur Talbert met de vraag of ze iets gehoord of gezien hebben in de buurt, vertellen ze die avond tóch een en ander aan hun vader. Uiteindelijk biechten ze ook alles op aan hulpsheriff Santos. Maar dan wordt Bear een paar dagen later  door de politie opgehaald. Ze denken goede argumenten en bewijzen te hebben dat hij de vrouw vermoord heeft. Sam gelooft echter ten volle in haar vaders onschuld en gaat zeer voortvarend op zoek naar bewijsmateriaal, zodat haar vader vrijgepleit kan worden van schuld.

Het verhaal wordt afwisselend door Sam en Ollie verteld. Sam lijkt een doorsnee tiener, maar Ollie heeft sinds het overlijden van hun moeder niet meer gesproken. Ook ziet zij geesten en schimmen. Geary heeft ooit eens opgemerkt dat ze houdt van het lezen en schrijven over bovennatuurlijke zaken en dat gegeven komt in Het stille zusje dan ook veelvuldig aan de orde. Vanaf het moment dat Bear gearresteerd wordt begint er een beetje meer spanning in het verhaal te komen. Nog steeds te weinig om als lezer op het puntje van je stoel te zitten, maar er gebeurt in ieder geval eindelijk iets. De zoektocht van Sam, die zowel bij hulpsheriff Santos als pastoor Mike binnensluipt, de baas van de vermoorde vrouw (anoniem) belt en onvermoeibaar probeert bewijs te vinden zodat duidelijk wordt dat haar vader niet schuldig is, is lovenswaardig. Ook Ollie probeert haar bijdrage te leveren, maar daarmee brengt ze zichzelf en uiteindelijk ook Sam behoorlijk in de problemen.

Eigenlijk is het grootste deel van het boek de opmaat naar de ontknoping. Het jammere is dat deze opmaat eigenlijk te lang duurt en verspeend is van elke vorm van spanning. De nogal spannende, maar helaas ook deels voorspelbare plot kan dit helaas niet meer helemaal goed maken. Ook psychologisch gezien zit er nét te weinig diepgang in het verhaal. Sam komt als personage nog het beste uit de verf, op de hielen gezeten door haar zusje Ollie, maar ook haar inspanningen en gedrag vallen grotendeels in het niet omdat het verhaal erom heen dit gegeven niet in het juiste perspectief plaatst. Het verhaal in zijn totaliteit is hier te mager voor. Heel spijtig, want het onderwerp en de personages hadden veel meer mogelijkheden geboden als Geary dit op een goede, spannende manier uitgewerkt had. Ook zijn er hier en daar nog wat onuitgewerkte aanzetten in het boek te vinden.

Het stille zusje, zoals gezegd het eerste boek van Geary na de publicatie van een aantal korte verhalen, is eigenlijk meer een familieroman waarin de onderlinge (familie)verhoudingen centraal staan. De sfeer is belangrijk, evenals een aantal normen en waarden, goed en kwaad, vergiffenis en wrok, liefde en haat, vasthouden en loslaten, geheimen en een zoektocht naar de waarheid. Maar deze ingrediënten zijn in dit geval niet goed genoeg om van Het stille zusje een goede thriller te maken. Zou het hele verhaal geschreven zijn in de trant van de plot, dan had het wellicht zelfs een boek kunnen worden goed voor 5 sterren, maar dat is nu jammer genoeg niet het geval. Zeer zeker een gemiste kans, vooral als je bedenkt dat Geary, kijkend naar het einde, wel degelijk in staat is spanning in een verhaal te brengen. Jammer dus dat ze dit niet meteen vanaf het begin heeft gedaan...