Hebban recensie
Gescheiden en kwetsbaar
Elisabeth Mollema is op 20 september 1949 geboren in Amsterdam, maar woont al haar hele leven in Rotterdam. Na haar studies sociologie en algemene economie werkte ze als journaliste. Ze schreef artikelen voor verschillende kranten en bladen. Ze begon met het schrijven van kinderboeken omdat haar eigen kinderen weinig lazen. Na ruim 50 kinderboeken schreef ze in 2007 haar eerste boek voor volwassenen: de thriller Prooi, die genomineerd was voor het Beste Rotterdamse boek 2007. Elisabeth is getrouwd en heeft 2 zoons.
Angela Altman is net gescheiden van Max. Zij heeft, samen met haar 2 kinderen Luc en Tania, een eigen huisje betrokken. Als zij op een dag haar hond uitlaat op het strand leert zij Eric en Martha kennen. Zij raken bevriend. Niet veel later krijgt Angela met vreemde gebeurtenissen te maken: rare briefjes in de bus, mailtjes, briefjes onder haar ruitenwisser en vreemde telefoontjes. Zij begint zich hier steeds onbehaaglijker door te voelen, mede omdat ze niet weet van wie die briefjes en telefoontjes komen. Als Eric en Martha, door omstandigheden, een tijdje bij Angela en haar kinderen logeren, neemt Martha het huishouden en de zorg van de kinderen meer en meer van Angela over, waardoor Angela het idee krijgt dat ze de grip op haar leven én op haar kinderen langzaam maar zeker dreigt te verliezen
Angela is door haar scheiding, waardoor ze onzeker, afhankelijk en kwetsbaar is, een prooi voor Eric en Martha. Mede door alle vreemde dingen die in haar nieuwe huis gebeuren, wordt ze steeds onzekerder. Daarom is ze in eerste instantie blij met de hulp van Eric en Martha.
Het karakter van Angela komt erg realistisch over; je kunt je in haar leven en in haar gevoelens herkennen. Ook de gemoedstoestand van Angela en het feit dat zij steeds dieper wegzinkt en een steeds beklemmender gevoel hierbij krijgt, is goed neergezet. Ook het karakter van Martha is, psychologisch gezien, goed neergezet. Zij kampt met een probleem en daardoor is alles wat zij doet heel verklaarbaar. De andere personages komen iets minder uit de verf.
Gaandeweg het boek vindt er een spanningsopbouw plaats die uiteindelijk leidt tot een ietwat vergezocht, geforceerd en té abrupt einde. Heel jammer, want het plot, dat met een paar bladzijden wordt afgedaan, doet ook deze keer weer afbreuk aan het verhaal. Het is, deels, té vergezocht en in té korte bewoordingen geschreven. Daarnaast komen er ineens te veel andere zaken en personen bij kijken, die alles onnodig ingewikkeld maken. In eerste instantie lijkt het of de intermezzos onderdeel zijn van de belevenissen van Angela, maar achteraf blijkt dat niet zo te zijn. Ik denk dat, als dit wel het geval zou zijn geweest en de uiteindelijke plot hierop gebaseerd zou zijn geweest, het boek aan spanning zou hebben gewonnen.
Een laatste puntje van kritiek is dat het verhaal en de tijdslijn hier en daar niet helemaal kloppen.
Prooi is een middelmatig boek, niet slecht, maar ook niet geweldig. Je krijgt gaandeweg het boek wél sympathie voor Angela en je zou haar zo willen helpen om haar leventje, samen met de kinderen, weer op de rails te krijgen. Maar dat is niet voldoende.
Angela Altman is net gescheiden van Max. Zij heeft, samen met haar 2 kinderen Luc en Tania, een eigen huisje betrokken. Als zij op een dag haar hond uitlaat op het strand leert zij Eric en Martha kennen. Zij raken bevriend. Niet veel later krijgt Angela met vreemde gebeurtenissen te maken: rare briefjes in de bus, mailtjes, briefjes onder haar ruitenwisser en vreemde telefoontjes. Zij begint zich hier steeds onbehaaglijker door te voelen, mede omdat ze niet weet van wie die briefjes en telefoontjes komen. Als Eric en Martha, door omstandigheden, een tijdje bij Angela en haar kinderen logeren, neemt Martha het huishouden en de zorg van de kinderen meer en meer van Angela over, waardoor Angela het idee krijgt dat ze de grip op haar leven én op haar kinderen langzaam maar zeker dreigt te verliezen
Angela is door haar scheiding, waardoor ze onzeker, afhankelijk en kwetsbaar is, een prooi voor Eric en Martha. Mede door alle vreemde dingen die in haar nieuwe huis gebeuren, wordt ze steeds onzekerder. Daarom is ze in eerste instantie blij met de hulp van Eric en Martha.
Het karakter van Angela komt erg realistisch over; je kunt je in haar leven en in haar gevoelens herkennen. Ook de gemoedstoestand van Angela en het feit dat zij steeds dieper wegzinkt en een steeds beklemmender gevoel hierbij krijgt, is goed neergezet. Ook het karakter van Martha is, psychologisch gezien, goed neergezet. Zij kampt met een probleem en daardoor is alles wat zij doet heel verklaarbaar. De andere personages komen iets minder uit de verf.
Gaandeweg het boek vindt er een spanningsopbouw plaats die uiteindelijk leidt tot een ietwat vergezocht, geforceerd en té abrupt einde. Heel jammer, want het plot, dat met een paar bladzijden wordt afgedaan, doet ook deze keer weer afbreuk aan het verhaal. Het is, deels, té vergezocht en in té korte bewoordingen geschreven. Daarnaast komen er ineens te veel andere zaken en personen bij kijken, die alles onnodig ingewikkeld maken. In eerste instantie lijkt het of de intermezzos onderdeel zijn van de belevenissen van Angela, maar achteraf blijkt dat niet zo te zijn. Ik denk dat, als dit wel het geval zou zijn geweest en de uiteindelijke plot hierop gebaseerd zou zijn geweest, het boek aan spanning zou hebben gewonnen.
Een laatste puntje van kritiek is dat het verhaal en de tijdslijn hier en daar niet helemaal kloppen.
Prooi is een middelmatig boek, niet slecht, maar ook niet geweldig. Je krijgt gaandeweg het boek wél sympathie voor Angela en je zou haar zo willen helpen om haar leventje, samen met de kinderen, weer op de rails te krijgen. Maar dat is niet voldoende.
3
Reageer op deze recensie
