Hebban recensie
Speurtocht in Vietnam
Lori Andrews is hoogleraar rechten en genetica aan het Chicago-Kent College of Law en tevens directeur van het Illinois Institute for Science, Law and Technology. Lori Andrews staat bekend als internationaal expert op het gebied van biotechnologie. Door enkele van haar onderzoeken kwam zij terecht in de top 100 van meest invloedrijke advocaten van Amerika. Naast haar wetenschappelijke arbeid heeft Lori Andrews enkele boeken op haar naam staan. Haar nieuwste thriller is De stille moordenaar.
Alexandra Blake werkt bij het AFIP (Armed Forces Institute of Pathology). Zij werkt aan twee zaken. De eerste zaak betreft een onbekende man die doodgestoken is en wordt aangetroffen in een vuilcontainer in Washington. De tweede zaak draait om Amerikaanse soldaten die, na de oorlog in Vietnam schedels hebben meegenomen. Deze schedels moeten worden gerestaureerd voordat ze teruggegeven worden aan de Vietnamese autoriteiten.
Alexandra, gaat samen met majoor Dan Wilson, naar Vietnam, het land waar haar vader in de oorlog is omgekomen. Ze hebben meerdere doelen. Dan wil navraag doen naar de man die doodgestoken is en Alexandra wil DNA-onderzoek doen naar aanleiding van een van de schedels die ze onderzocht heeft. Tevens wil ze meer te weten komen over het land waar haar vader heeft gevochten.
Dan gebeuren er, na hun terugkeer in Amerika, kort na elkaar een aantal opmerkelijke dingen en al deze gebeurtenissen lijken verband met elkaar te houden. Ook Alexandra zelf wordt het slachtoffer van een aantal beangstigende zaken. Wie of wat zit hierachter?
De stille moordenaar is een boek dat niet echt gemakkelijk wegleest, zeker in het begin niet. Gaandeweg het boek vallen er wel wat puzzelstukjes op hun plaats.
De relatie tussen Alexandra en Luke is in het begin flitsend, maar daar houdt het dan ook mee op, want als Luke op tournee gaat hoor je nauwelijks meer iets van hem. Pas aan het einde van het boek duikt hij plotseling weer op. Niet echt bevredigend. Of logisch.
De karakters worden ook niet echt uitgediept, waardoor je weinig tot geen hoogte van hen krijgt.
Ondanks alle spannende gebeurtenissen is De stille moordenaar geen bloedstollend boek dat je op het randje van je stoel doet gaan zitten. De gebeurtenissen worden vlak beschreven en er is nauwelijks sprake van enige spanningsopbouw. Dat maakt dat de lezer niet constant geboeid blijft en in principe is dat dodelijk voor een thriller. Daar komt bij dat de ontknoping op een dusdanige verwarrende manier geschreven is, dat logica en duidelijkheid ver te zoeken zijn. De verhaallijnen worden dan ook ineens in een heel kort tijdsbestek afgehandeld. Zo zijn de president en Barbara (een vriendin van Alexandra) na zware verwondingen en heftige operaties ongeloofwaardig snel aan het werk. En dit is slechts één van de vele voorbeelden In een tweetal tot drietal bladzijden valt alles ineens op zijn plaats en is het hele plaatje rond. Voor mijn gevoel onmogelijk en ongeloofwaardig.
Dit alles maakt De stille moordenaar tot een boek dat weliswaar inhoudelijk grotendeels goed in elkaar zit (geen wonder, daar de schrijfster genetica heeft gestudeerd), maar dat qua verhaal zeker aan duidelijkheid, diepgang en spanning te wensen overlaat.
Alexandra Blake werkt bij het AFIP (Armed Forces Institute of Pathology). Zij werkt aan twee zaken. De eerste zaak betreft een onbekende man die doodgestoken is en wordt aangetroffen in een vuilcontainer in Washington. De tweede zaak draait om Amerikaanse soldaten die, na de oorlog in Vietnam schedels hebben meegenomen. Deze schedels moeten worden gerestaureerd voordat ze teruggegeven worden aan de Vietnamese autoriteiten.
Alexandra, gaat samen met majoor Dan Wilson, naar Vietnam, het land waar haar vader in de oorlog is omgekomen. Ze hebben meerdere doelen. Dan wil navraag doen naar de man die doodgestoken is en Alexandra wil DNA-onderzoek doen naar aanleiding van een van de schedels die ze onderzocht heeft. Tevens wil ze meer te weten komen over het land waar haar vader heeft gevochten.
Dan gebeuren er, na hun terugkeer in Amerika, kort na elkaar een aantal opmerkelijke dingen en al deze gebeurtenissen lijken verband met elkaar te houden. Ook Alexandra zelf wordt het slachtoffer van een aantal beangstigende zaken. Wie of wat zit hierachter?
De stille moordenaar is een boek dat niet echt gemakkelijk wegleest, zeker in het begin niet. Gaandeweg het boek vallen er wel wat puzzelstukjes op hun plaats.
De relatie tussen Alexandra en Luke is in het begin flitsend, maar daar houdt het dan ook mee op, want als Luke op tournee gaat hoor je nauwelijks meer iets van hem. Pas aan het einde van het boek duikt hij plotseling weer op. Niet echt bevredigend. Of logisch.
De karakters worden ook niet echt uitgediept, waardoor je weinig tot geen hoogte van hen krijgt.
Ondanks alle spannende gebeurtenissen is De stille moordenaar geen bloedstollend boek dat je op het randje van je stoel doet gaan zitten. De gebeurtenissen worden vlak beschreven en er is nauwelijks sprake van enige spanningsopbouw. Dat maakt dat de lezer niet constant geboeid blijft en in principe is dat dodelijk voor een thriller. Daar komt bij dat de ontknoping op een dusdanige verwarrende manier geschreven is, dat logica en duidelijkheid ver te zoeken zijn. De verhaallijnen worden dan ook ineens in een heel kort tijdsbestek afgehandeld. Zo zijn de president en Barbara (een vriendin van Alexandra) na zware verwondingen en heftige operaties ongeloofwaardig snel aan het werk. En dit is slechts één van de vele voorbeelden In een tweetal tot drietal bladzijden valt alles ineens op zijn plaats en is het hele plaatje rond. Voor mijn gevoel onmogelijk en ongeloofwaardig.
Dit alles maakt De stille moordenaar tot een boek dat weliswaar inhoudelijk grotendeels goed in elkaar zit (geen wonder, daar de schrijfster genetica heeft gestudeerd), maar dat qua verhaal zeker aan duidelijkheid, diepgang en spanning te wensen overlaat.
1
Reageer op deze recensie
