Deze Graphic Novel maakt deze beroemde oorlogsroman toegankelijk voor alle lezers,

Antonio Iturbe is een Spaanse journalist die De bibliothecaresse van Auschwitz schreef naar aanleiding van een serie interviews met Dita Kraus. Iturbe en Kraus zijn tot op de dag van vandaag vrienden.
Salva Rubio bewerkte de roman van Antonio Iturbe tot een graphic novel. Hij schrijft proza, strips en televisiescripts.
Loreto Aroca is een Spaanse illustrator. De bibliothecaresse van Auschwitz is haar eerste graphic novel.

Het verhaal is al onder veel liefhebbers van oorlogsromans bekend geworden door de roman die Iturbe in 2013 schreef. Ik heb deze roman niet gelezen voor ik deze graphic novel deze week mocht lezen.

Als eerste het verhaal zelf; Dit is het waargebeurde verhaal van Dita Kraus die de oorlog en Auschwitz overleefde. De jonge Dita is gek op boeken, als meisje van 14 komt ze regelmatig in de bibliotheek of boekenwinkel en wordt het lezen ook door haar ouders gestimuleerd. Dan komt het gezin in 1942 in het kamp Auschwitz terecht, in blok Bllb. Het opvallende is dat hier niemand geschoren wordt en dat gezinnen bij elkaar blijven. Waarom dit zo is wordt wel duidelijk in het verhaal. Dita ontmoet enkele bijzondere personen die haar tijdens deze moeilijke periode helpen. Maar ze ontmoet ook mensen die de lezer misschien zal kennen uit andere oorlogsverhalen. Het wordt ook duidelijk dat Joden niet de enigen waren waaraan de Duitsers een hekel hadden.
Ze wordt de bibliothecaresse van het kamp en beheert een schooltje totdat ze uiteindelijk bevrijd worden. Maar ook daarna is de narigheid nog niet voorbij.

De auteur heeft door het verhaal om te laten zetten in een graphic novel het verhaal voor veel meer doelgroepen bereikbaar gemaakt. En deze verhalen moeten op welke manier ook doorverteld worden.

De tekeningen
Het lijkt in eerste instantie vreemd om een graphic novel te maken van een ontroerende oorlogsroman maar het is de auteur en de tekenaars gelukt om dit verhaal goed over te brengen op de jongere lezer.
Door het selectieve kleurgebruik en daarin ook de verschillenden nuances aan te brengen bij de gebeurtenissen van voor, tijdens en na de oorlog en vooral in het kamp wordt de sfeer goed weergegeven. Soms juist door woorden weg te laten wordt het verhaal juist benadrukt. En de kijker/lezer wordt niet gespaard want ook in dit boek komen de verschrikkingen waar we over lezen in de boeken ook aan bod. Zoals de massagraven en mishandelingen.
Maar de teksten die zorgvuldig geplaatst zijn, de cliffhangers zoals “maar haar opluchting duurde niet lang…”en de bladzijdes waarin juist de stripvorm is weggelaten en de chaos ook duidelijk zichtbaar is door grotere tekeningen met weinig kleuren te gebruiken maken dit boek het meest zichtbare en goed bruikbare boek over de Tweede Wereldoorlog bij de jeugd te gebruiken.

Een plaatje kan vaak zoveel meer zeggen dan woorden. Sommige afbeeldingen staan op het netvlies gebrand en zullen niet snel meer vergeten worden.
Ik hoop dat meer boeken omgezet zullen worden in graphic novels, al is het maar om de verhalen ook op deze wijze door te vertellen.