Door de schrijfstijl van Lynn Austin zit je snel in het verhaal en laat het je ook lang na het lezen niet meer los.

De bron van liefde speelt zich voor, tijdens en ook na de Tweede Wereldoorlog af. Jimmy, de beste vriend van Peggy komt na de Tweede wereldoorlog gebroken terug. Jimmy vertelt niets van zijn belevenissen en doet een zelfmoordpoging waarna hij in een veteranen ziekenhuis opgenomen wordt. Peggy mobiliseert oude bekenden van Jimmy om erachter te komen wat er gebeurd is….
Ondertussen ontmoet Peggy Joe, een man die de weg kwijt is nadat hij zijn been verloor in de oorlog.

Gisela is een jonge Joodse vrouw die met haar familie wegvlucht uit Europa van 1939. Ver weg van de Nazi’s. Maar wat moet ze doen als niemand de mensen van hun schip aan wil laten meren???? Een ontroerend deel van het boek waarin Lynn Austin tieners de ruimte geeft om de oorlog vanuit hun kant te vertellen.

Lynn Austin vertelt in haar nawoord dat PTSS pas in de jaren ’80 serieus werd genomen en dat artsen zoals de behandelend arts van Jimmy en de behandelingen die hij toepast niet helemaal fictief zijn ‘
Daarnaast kwam ze een artikel tegen over een cruiseschip met vele vluchtelingen aan boord. Wat daar gebeurt kan niemand zich voorstellen, laat staan een romanlezer.
Beide verhalen zijn zodanig verwerkt in het verhaal dat de lezer zal ontroeren en meenemen naar de levens en gedachten van de hoofdpersonen. De nieuwsgierigheid wordt gewekt omdat in het verhaal van Gisela de antwoorden te vinden zijn op de vragen die Peggy heeft.
Het verhaal gaat na de oorlog verder, een tijd waarin mensen de gemaakte schade proberen te herstellen maar waar ook fouten worden gemaakt die mensen die al zo vaak geraakt zijn in hun ziel raken. Lynn Austin laat hiermee zien dat de echo van de oorlog nog jaren voort kan duren in de levens van de overlever. De nare gebeurtenissen maakt de hoofdpersonen onzeker over hun geloof.
Pakkende teksten uit de Bijbel zoals uit Romeinen en Psalmen nemen de lezer en de hoofdpersonen mee om hier zelf over na te denken. Het boek is geen vingerwijzing maar een handreiking.
Het verhaal van Gisela is eigenlijk te vergelijken met Peggy die door haar vader en zijn vriendin geen warm thuis krijgt maar gevraagd wordt om het huis verlaten en anderen vooral niet tot last te zijn. Ondanks dit verdriet gaat ze door en vindt ze een nieuw thuis.
De uitkomst van het boek is een totale verrassing en een groot geluk voor de lezer die zich ondertussen zo verbonden zal voelen met de hoofdpersonen waardoor datgene dat de lezer hoopt tijdens het lezen goedkomt. Maar dan net anders dan verwacht.

Met De bron van liefde laat Lynn Austin zien dat ze elke keer weer de kunst verstaat van het vertellen van mooie en ontroerende verhalen.