Lezersrecensie
De zomergasten lijkt meer geschikt voor de lezer die van cosy crime houdt dan voor de liefhebber van bloederige verhalen.
Tess Gerritsen schrijft al sinds 1985. Haar eerste medische thriller heette Hartslag. Daarna volgde onder andere de serie rondom het duo Rizzoli and Isles dat ook verfilmd is. Vorig jaar begon ze met een nieuwe serie, De Martiniclub over een club van gepensioneerde geheim agenten die naast Martinis drinken het ook leuk vinden om de lokale korpschef te helpen tijdens haar onderzoeken.
De zomergasten vertelt in eerste instantie over de kloof tussen de lokale bevolking en de mensen die alleen in de zomer in het plaatsje Purity komen. Het een kan niet met en niet zonder het ander en dat geeft ook direct de sfeer in het boek weer. Een ongeluk in de jaren zeventig lijkt in eerste instantie niets met het verhaal te maken te hebben maar niets is minder waar. Als Susan met haar dochter voor het eerst gaat verblijven in het zomerhuis van de familie van haar man heeft ze geen idee wat voor geheimen er achter de muren van deze zomerhuizen schuilen. Het begin is goed, haar dochter vermaakt zich in en om het meer met haar nieuwe vriendin, maar dan komt ze niet meer thuis. Waarnemend korpschef Jo Thibodeau stort zich op het onderzoek en krijgt al snel hulp van De Martiniclub. Samen onderzoeken ze voor en achter de schermen wat er is gebeurd en trekken daarbij onbedoeld een beerput open.
De club en de korpschef groeien meer naar elkaar toe dan in het eerste deel, De spionne. De samenwerking wordt versterkt. De rustige manier waarop Gerritsen de lezer het verhaal inlokt is bekend voor mensen die haar boeken vaker lezen. Ze vertelt over een stadje waar de tijd stil lijkt te staan en laat de lezer bijna vergeten dat er ‘thriller’ op de cover staat. Een onverwachte zin zet dan de boel op scherp. De lezer moet alert zijn op de kleine details. Gerritsen deelt een plottwist die echt heel goed gevonden is. Waarna het verhaal weer op een andere twist doorgaat. De auteur heeft hier een andere, en misschien betere keuze gemaakt uit de verschillende scenario’s. Dit nodigt uit tot meedenken en puzzelen voor de liefhebbers. Er worden meer mensen uit het stadje bekend bij de lezer en dat geeft deze serie ook genoeg grond om door te gaan. De humor ontbreekt ook niet, de kibbelpartijtjes tussen de leden van de club en de manier waarop gewoontes in dit gebied vergroot worden in verhalen is echt heel goed gevonden.
De zomergasten lijkt meer geschikt voor de lezer die van cosy crime houdt dan voor de liefhebber van bloederige verhalen.
De zomergasten vertelt in eerste instantie over de kloof tussen de lokale bevolking en de mensen die alleen in de zomer in het plaatsje Purity komen. Het een kan niet met en niet zonder het ander en dat geeft ook direct de sfeer in het boek weer. Een ongeluk in de jaren zeventig lijkt in eerste instantie niets met het verhaal te maken te hebben maar niets is minder waar. Als Susan met haar dochter voor het eerst gaat verblijven in het zomerhuis van de familie van haar man heeft ze geen idee wat voor geheimen er achter de muren van deze zomerhuizen schuilen. Het begin is goed, haar dochter vermaakt zich in en om het meer met haar nieuwe vriendin, maar dan komt ze niet meer thuis. Waarnemend korpschef Jo Thibodeau stort zich op het onderzoek en krijgt al snel hulp van De Martiniclub. Samen onderzoeken ze voor en achter de schermen wat er is gebeurd en trekken daarbij onbedoeld een beerput open.
De club en de korpschef groeien meer naar elkaar toe dan in het eerste deel, De spionne. De samenwerking wordt versterkt. De rustige manier waarop Gerritsen de lezer het verhaal inlokt is bekend voor mensen die haar boeken vaker lezen. Ze vertelt over een stadje waar de tijd stil lijkt te staan en laat de lezer bijna vergeten dat er ‘thriller’ op de cover staat. Een onverwachte zin zet dan de boel op scherp. De lezer moet alert zijn op de kleine details. Gerritsen deelt een plottwist die echt heel goed gevonden is. Waarna het verhaal weer op een andere twist doorgaat. De auteur heeft hier een andere, en misschien betere keuze gemaakt uit de verschillende scenario’s. Dit nodigt uit tot meedenken en puzzelen voor de liefhebbers. Er worden meer mensen uit het stadje bekend bij de lezer en dat geeft deze serie ook genoeg grond om door te gaan. De humor ontbreekt ook niet, de kibbelpartijtjes tussen de leden van de club en de manier waarop gewoontes in dit gebied vergroot worden in verhalen is echt heel goed gevonden.
De zomergasten lijkt meer geschikt voor de lezer die van cosy crime houdt dan voor de liefhebber van bloederige verhalen.
1
Reageer op deze recensie
