De spanningsboog staat tijdens het hele verhaal op scherp. Dat leest heel fijn,

In de proloog van dit boek bevindt Jim Matteos zich midden in een gevaarlijke situatie, je maakt hierin kennis met de vlotte schrijfstijl met korte en bondige beschrijvingen van de omgeving en de personen. Dat is ook kenmerkend voor het hele verhaal. De auteurs, want het is een duo dat dit boek geschreven heeft, schrijven een verhaal dat door de gebeurtenissen van de laatste jaren geen ver van je bedshow meer is. Maar het zou zo morgen in de krant kunnen staan.
Ik heb het verhaal in 2 dagen uitgelezen omdat ik mij als lezer in een internationaal conflict bevond dat voor mijn gevoel snel opgelost moest worden.
Er verdwijnen namelijk 40 splijtstofstaven. Ik had geen idee wat dat waren maar kwam er snel achter dat het terugvinden van die staven van levensbelang is. Er worden namelijk vreselijke aanslagen gepleegd met een hoogtepunt op een plek die heel erg gevoelig ligt.
De auteurs nemen je mee in de beleving van een aantal van de zelfmoordterroristen tot het moment dat ze de aanslag plegen en de wereld van hun opdrachtgevers. Het zorgt voor kippenvel.
Jim en zijn collega’s doen er alles aan om erger te voorkomen en duiken daarbij ook in hun eigen verleden. Ze ontmoeten bijzondere vrouwen die hun helpen bij hun zoektocht en strijd. Maar wie kun je vertrouwen?
De spanningsboog staat tijdens het hele verhaal op scherp. Dat leest heel fijn,
De hoofdstukken zijn kort en krachtig en er staat elke keer boven waar je op dat moment bent en wanneer. Dat zorgt in dit best wel ingewikkelde conflict voor orde en overzicht.
Ik hoop dat we meer boeken van dit duo mogen gaan lezen.