moord is geen spelletje

Er worden moorden gepleegd, tot in detail beschreven door het slachtoffer en aangevuld door de mensen die de moord onderzoeken. Het waarom van de moorden en of er een verband is mag het team van Fabian Risk alleen maar naar raden. De lezer niet; die wordt meegenomen in een ingewikkelde en superspannende gedachtegang van de moordenaar en blijft lang in het ongewisse. Een heerlijke who don it en daarnaast meer diepgang in de levens van Fabian en zijn gezin. En van zijn teamgenoten.
Het eigen onderzoek dat Fabian doet naar een bekende maakt dat er nog meer spanning in het verhaal zit.
Naast de achtbaan van misdaden laat de auteur ook merken dat in Zweden ook problemen zijn met de GGZ Zonder daar teveel over te zeggen waardoor je uit het verhaal raakt weeft hij dat precies voldoende in het verhaal om zijn statement te maken.
Het boek bestaat uit vele korte hoofdstukken die het verhaal van de verschillende hoofdpersonen vertellen. Door de directe schrijfstijl kun je als lezer goed switchen tussen de verschillende personen.
Deze hoofdstukken worden steeds rustig ingeleid en dan komt er ineens een zin of een gebeurtenis die de spanning weer op scherp zet. En mij op het puntje van min stoel.
De stukjes die vanuit de dader geschreven zijn, zijn erg benauwend. Waar laat hij zich door uitdagen om steeds een nieuwe moord te plegen?
Deze slimme dader maakt het de rechercheurs erg moeilijk, zo moeilijk dat het in dit boek nog niet eindigt en doorgaat in het volgende deel…..
Dit was mijn eerste deel dat ik las in deze serie. Het boek is goed los te lezen van de rest maar maakt wel nieuwsgierig naar de rest. Er worden genoeg details gegeven zodat je een beetje na kunt gaan wat er is gebeurd en maakt het op zich nog spannender en verrassender om het zo te lezen. Maar de andere delen komen zeker op mijn verlanglijstje omdat de schrijfstijl van Stefan Ahnhem mij zeer goed bevalt.